Sitecolumn #17

Een nieuw collegejaar,  dus dat betekent ook bijna een nieuwe sitecommissie. Ter besluit van hun bezigheden schrijft de SiteCo daarom een gezamenlijke column! Dit maal staat een onderwerp centraal waar iedereen stiekem wel iets mee heeft: guilty pleasures!

Een niet nader te noemen sitecolid:

All’alba vincero, vincero, vinCEEErrooooo. Het is, na de “koningin van de nacht”, misschien wel de meest bekende passage uit het operarepertoire: de tenor-aria “Nessun Dorma” uit Puccini’s Turandot. Waarschijnlijk ken je hem wel van de drie tenoren, waarbij ze gezamenlijk die ene hoge B -al dan net niet – zingen. Naast dat het een dergelijk succes heeft, is het plot van de opera ook wel bewonderenswaardig. Turandot handelt over een Perzische prins: Calaf. Per toeval vangt Calaf een glimp op van de ongehuwde prinses Turandot en valt terstond voor haar. De prinses heeft echter wat ongebruikelijke procedures voor haar minnaars: om de hand van de prinses te winnen dient de man drie gegeven raadsels correct te beantwoorden. Indien een van de vragen fout beantwoord wordt, zal de prins geëxecuteerd worden. Desondanks dingt hij om de hand van de prinses.

Gelukkig is Calaf wel een pientere knaap, waardoor hij alle raadsels juist weet te beantwoorden. Alleen is er nog één probleempje: Calaf is verliefd op Turandot, maar Turandot niet op hem. Calaf is echter bereid om te praten over een andere oplossing – hier zien we dan ook een duidelijk Repelsteeltje-motief terug -, indien de prinses de naam van de Perzische prins weet te raden voor de zon ondergaat, dan mag zij hem alsnog onthoofden.

Turandot gaat hier op in, maar weet het niet bijtijds te raden, ondanks dat zij poogt om Calafs vader en dienstmeid te martelen. Ze geeft het voor zonsondergang op en Calaf maakt zichzelf bekend bij Turandot. Het hart van de prinses is terstond gebroken door de – zo kunnen we wel stellen – bijzondere versiertruc van de prins. Eind goed, al goed!

Mocht je nu denken: “hè bah, opera heeft toch wel een beetje drama nodig”, niet getreurd! Turandot is zeker geen “feel-good opera”. De personages gedragen zich allemaal een beetje vreemd, met uitzondering van Calafs slavin, die ook nog eens alle mooie “Pucciniesque” lyrische melodieën toebedeeld krijgt en vlak voor het slot een pijnlijke dood sterft.

Een ander sitecolid:

“Waar is mijn koekje… Zoek eens naar mijn koekje.. Toe!” Dit is een van de hits die mijn kindertijd domineerden. Andere toppers in deze guilty pleasure-lijst zijn “Paperclip“, “Ik ben een kerstbal” en “Elmo kan vliegen“. Zoals jullie waarschijnlijk al geraden hebben, zijn dit liedjes van Sesamstraat. Hier heb ik in mijn kindertijd op de cassettebandjes en CD’s die mijn ouders van Sesamstraat hadden uren naar geluisterd, uren meegezongen en uren op gedanst. Ik kan van deze liedjes en ook andere liedjes van bijvoorbeeld de CD House for Kids en de CD Het Beste uit 10 jaar Telekids met bonus-CD Het Monster van Toth bijna alles nog meezingen.

Waarom ik “‘k Verloor mijn koekie in de disco” specifiek heb uitgekozen is, omdat dit liedje een echte goede discohit is met een leuke invulling qua bezetting en achtergrondzang. Maar de vocalen van de Nederlandse koekiemonster zijn echt om te huilen. De melodie die af en toe vals is en vreselijk uit de maat gaat, maakt het liedje nog fouter en daarom voor mij nog meer een goede guilty pleasure.

Mijn guilty pleasures komen voort uit een soort van melancholie. Dit is een melancholie naar de tijd waarin misschien wel mijn muzikale basis ligt. Dat verklaart natuurlijk een hoop waarom ik zo verslaafd ben aan disco-muziek en waarom ik zo vals zing: allemaal geleerd van koekiemonster!

Een ander sitecolid:

Dit jaar volgde ik het verdiepingspakket Muziek en Media, en daarmee ook de cursus Subcultures, die in het derde blok gegeven werd. In het eerste college kregen de studenten al een beetje door dat de docent Stijn Bannier een vreemde – noem het een fascinatie – had met Justin Bieber. Nou, als er iemand is die ik niet uit kan staan is het Justin Bieber wel…

Een tijdje geleden kwam Jack Ü met een nieuwe singel: een leuk pakkend melodietje met vooral een hele leuke interlude, en een gemakkelijke en goed mee te zingen tekst. Ik zong het ook leuk mee; totdat ik erachter kwam dat het liedje in samenwerking met Justin Bieber was gemaakt. Ondanks mijn mening over Justin Bieber – een jochie dat het te hoog in de bol heeft gekregen door alle roem en daardoor veel te veel van zichzelf gaat denken, samengevat – bleef ik het toch een leuk nummer vinden en luister ik er steeds met redelijk wat plezier naar. Hallo guilty pleasure!

Tot besluit: vergeet je niet op te geven voor de sitecommissie. Dit kan tot vrijdag door een mail te sturen naar commissarisintern@hucbald.nl! We hebben koekjes!

nl_NL