Met de lancering van de nieuwe site kunnen we als Siteco goed aan de slag om de content op de site te verzorgen. Voor beide maanden zijn er toch wat zaken gebeurd die voor de meeste mensen waarschijnlijk onopgemerkt zijn gebleven.
Normaal gesproken bestaat mijn Facebookfeed toch niet echt uit erg interessante mededelingen. Een tamelijk illustratief voorbeeld hiervan was een filmpje van een Russische man die, half dronken, beweerde dat de wodkapiet toch een betere vervanger is dan de regenboogpiet. Zo viel mijn oog deze dag echter op iets wat toch wat minder vaak gebeurt: er waren namelijk protesten gaande in New York vanwege een reeks uitvoeringen van een opera. Inderdaad, schijnbaar heeft opera nog steeds de potentie om de gemoederen hoog op te laten lopen.
Wat was er aan de hand? De Metropolitan opera – toch wel een van de meest vooraanstaande, doch doorgaans conservatieve – had voor oktober een reeks voorstellingen van de opera The Death of Klinghoffer van de Amerikaanse componist John Adams geprogrammeerd.
Het libretto is gebaseerd op de kaping van een Italiaans-Israëlisch cruiseschip – de Achille Lauro – door een groep Palestijnse terroristen. Aan het einde van de opera (excuses voor de spoiler) besluit terrorist Rambo een gehandicapte Joods-Amerikaanse toerist – Leon Klinghoffer – om te brengen en met rolstoel en al in de zee werpen. Rondom dit verhaal probeert de Joodse librettist Alice Goodman een breder beeld te schetsen rondom het Israëlisch-Palestijnse conflict, wat het toch tot een wat zwaarder verhaal maakt, al heeft de aria van de British dancing Girl “I must have been hysterical” wel zeker wat hitpotentie.
Het voornaamste bezwaar dat gemaakt werd, is dat de opera anti-semitisch zou zijn. Het was dus een soort zwartepietendiscussie met een wat meer gewichtige inhoud.
