Hij was eens een wonderkind. Nu wordt Evgeny Kissin met 45 jaar nog steeds gezien als een van de grootste pianisten ter wereld. Zondag 18 december gaf hij een recital uit de serie Meesterpianisten in het Concertgebouw. De zaal was bijna helemaal vol, de verwachtingen waren hoog. Kissin heeft deze dan ook helemaal waar gemaakt.
Hij kwam het podium op, boog voor het publiek en begon al met de sonate in C van Mozart voordat iedereen uitgeklapt was. De stilte kwam in een halve seconde terug. Hoewel hij duidelijk een enorme techniek heeft, valt er niet veel over deze sonate te zeggen. Het was goed maar niet bijzonder. Na deze ietwat teleurstellende Mozart ging hij door met de ook zo bekende Appassionata van Beethoven. Zijn handen stormden over de toetsen en maakten grote contrasten tussen de passages. Hij maakte het helemaal goed.
Voor de pauze speelde hij nog de drie Intermezzi van Brahms. Het was dan ook een adembenemende afsluiting. Zijn poëzieskills[1] waren duidelijk terug te vinden in zijn spel. Het was alsof hij een poema voorbracht, met veel nuance, extreme lyriek en verbazingwekkende kleuren.
Na de pauze bracht Kissin ons mee naar het zuiden met de Spaanse componisten Albénitz en Larregla. Met het Allegretto van Larregla kwam hij tot het hoogtepunt van de avond. Hij ontving zijn bos bloemen met een brede lach en groette het publiek. Na de staande ovatie (of course) speelde hij nog een toegift. En nog een, en na dat een kwart van de zaal al weg was kwam er nog eentje. Evgeny Kissin blijkt wel een publieksman te zijn, hij genoot ervan om te kunnen spelen, en dat was ook duidelijk terug te zien in zijn spel. Het was een geslaagde avond.
[1] https://www.meesterpianisten.nl/abonnementen/2016-2017/serie-a/evgeny-kissin
