Op 17 oktober 2017 kwam Diantha in een groepsapp met de mededeling dat haar bandje, Collision Course, op 26 januari 2018 optreedt in Zoetermeer. Collision Course, bestaande uit een zangeres, gitarist, bassist, drummer, saxofonist en onze eigen Diantha als toetsenist, bestaat nog maar sinds kort en heeft nog niet veel optredens mogen doen. Dit concert in JJ Music House zou hun eerste echte eigen optreden zijn. Hierom heeft Diantha al haar vrienden gevraagd om te komen en uiteindelijk zijn we ook met een hele groep Hucbaldianen naar Zoetermeer afgereisd.
Aangezien de concertlocatie, JJ Music House, niet bepaald bereikbaar is met het openbaar vervoer, zijn een aantal muziekwetenschappers bereid gevonden om met de auto iedereen te vervoeren. Na heel wat passen en meten was het gelukt om iedereen op locatie te krijgen. Eenmaal aangekomen werden we gelijk omarmd door Diantha die haar enthousiasme niet kon verbergen.
Het JJ Music House bleek een klein podiumcafé te zijn dat ook regelmatig als oefenruimte dient. In totaal past er zo’n 150 man in het zaaltje, maar bij dit optreden bestond het publiek uit ongeveer 100 man. Over het algemeen was het publiek een samenvoeging van familie en vrienden van de verschillende bandleden. Aangezien de band bestaat uit zes leden, brengt dit al gauw een aardige groep mensen op. Zeker als alle bandleden zoveel mensen meebrachten als Diantha.
Aan de bar werd menig Hucbaldiaan zeer enthousiast over het bieraanbod dat deze concertlocatie heeft, namelijk een heleboel soorten speciaalbier voor een niet al te hoge prijs. Dus al snel stond bijna iedereen met een speciaalbiertje in de hand in spanning af te wachten tot het optreden zou beginnen. En om half 9 was het dan zover: de eerste set van Collision Course.
De band trapte af met het nummer D.M.S.R. van Prince, wat vervolgens vloeiend overliep in Crazy in Love van Beyoncé. Hierna volgden nog een aantal bekende nummers, zoals I Wish van Stevie Wonder en I Wanna Dance with Somebody van Whitney Houston, maar ook speelde de band (voor mij) minder bekende nummers als Animal Spirits van Vulfpeck, hoewel dit wel bekend is bij het Hucbalddeel van het publiek, en American Privilege van Allen Stone.
De eerste set werd afgesloten met No Diggity van Blackstreet. Na deze set was het wel duidelijk wat voor muziek deze band ten gehore wil brengen. De soul- en funk invloed is duidelijk te horen in de nummers die ze speelden. Na een pauze van ongeveer een kwartier ging de band verder met de tweede set. Hierin werden nog meer covers ten gehore gebracht, waaronder muziek van Michael Jackson en Prince. Tijdens deze set speelde Collision Course ook hun eerste eigen geschreven nummer. Dit nummer, Losing My Mind, paste perfect in de setlist, de funk en soul waren goed terug te horen en het klonk erg goed. Het enige opvallende was dat er voor de saxofonist niet echt een rol was weggelegd in het nummer. Dit was opvallend aangezien ze verder veel nummers speelden waar een saxofoonpartij bij zat of bij geschreven kon worden. Dus ondanks dat ze bij veel nummers zorgden voor een saxofoonpartij, zat dat niet bij het eigen geschreven nummer.
De tweede, tevens laatste, set werd afgesloten met Superstition, wederom een nummer van Stevie Wonder. De afsluiting van het optreden was wel nog een beetje onwennig, waaruit duidelijk werd dat het nog een hele jonge band is, die deels bestaat uit scholieren. De bandleden wisten niet zo goed hoe ze het echt af moesten sluiten. Ze kwamen langzaamaan één voor één naar voren, maar toen er ‘toegift’ geroepen werd, gingen ze maar weer terug naar hun eigen plekje achter hun instrument. Echter had de band niet echt een toegift voorbereid, dus ze kwamen in eerste instantie met het idee om No Diggity nog een keer te spelen, maar na het roepen van ‘Vulfpeck!’ door het publiek, werd besloten om Animal Spirits nogmaals te spelen. Dit naar genoegen van de Hucbaldianen onder het publiek.
Al met al was het een ontzettend leuk optreden en klonk de band erg goed. Als ze weer een keer ergens optreden raad ik dan ook zeker aan om een keertje te luisteren!
