Aan het begin van dit jaar bracht de band MGMT een nieuw album uit. Sinds hun eerste album uit 2007, Oracular Spectacular, is de band uitgegroeid tot één van de meest bekende alternatieve rockgroepen van het nieuwe millennium. En ook dit jaar bracht de band weer een album uit. Little Dark Age werd relatief goed ontvangen door de critici en ook de verkoopcijfers waren goed. En wat hoort bij een nieuw album? Een nieuwe tour natuurlijk! En op tien december was het zover. In TivoliVredenburg trad de band op in Ronda.
Ik kwam vanuit school naar Tivoli en had daar met mijn zusje afgesproken. Ik was aan de late kant en het voorprogramma was al begonnen. In het voorprogramma stond Matthew Dear. Ik had van Matthew gehoord, maar was verder niet bekend met zijn muziek. Hij stond in zijn eentje op het podium met een drumcomputer, synthesizer en af en toe een gitaar. Matthew speelde lekker. De muziek was niet heel bijzonder wat mij betreft, electropop met een duidelijke invloed van David Bowie en Talking Heads, maar hij leek in zijn element en blij met het publiek. Maar helaas waren we dus te laat en hebben we maar de helft van zijn show gezien.
Toen Matthew ons bedankt had voor onze komst, wij voor hem applaudisseerden en het podium was omgebouwd, ging het gebeuren. De band bestaat officieel meer uit twee leden, Andrew VanWyngarden en Benjamin Goldwasser, maar voor de tour hadden we een bassist, drummer en toetsenist/gitarist mee. De band waren duidelijk goede vrienden en straalden een ontzettend gezellige sfeer uit. Ze openden met ‘TSLAMP’, van Little Dark Age. Vrij snel daarna moest de band echter even pauzeren vanwege een technisch mankement met volgens mij de basversterker. Toen konden ze lekker een beetje geintjes maken en een beetje lullen met elkaar en het publiek De rest van show bestond voornamelijk uit de singles van hun laatste album (zoals ‘Me and Michael’ en de titeltrack), hun grootste hits (bijvoorbeeld ‘The Youth’ en ‘Electric Feel’) en een paar ondergewaardeerde pareltjes, waaronder (een enigszins ingekorte versie van) ‘Siberian Breaks’, een psychedelisch en experimenteel rocknummer van twaalf minuten.
Er was duidelijk ook veel aandacht in de presentatie gestoken. Naast de vrij normale projecties die veel bands op de achterkant van het podium laten zien, had MGMT nog een scherm hiervoor geplaatst waar ze visueel vergelijkbare, maar toch verschillende projecties op lieten zien. Hierdoor had je, naast de band, twee visuele lagen op de achtergrond. Ook haalden ze voor het laatste deel van het optreden een opblaasbare versie van de clown die op de albumhoes te zien was. Voor het nummer ‘She Works Out Too Much’ hadden ze ook een hometrainer het podium op getild, waar de zanger lekker een stukje op ging peddelen.
Na het spelen van waarschijnlijk hun grootste hit, ‘Kids’, ging de band van het podium. Maar wat is een optreden zonder toegift? De band kwam dus nog terug. Ze speelden (vrijwel) akoestisch de twee slotnummers van Little Dark Age en sloten af met een laatste banger: ‘Congratulations’. Vooral mijn zusje was hier erg blij mee. Die zat voor en tijdens de show al te speculeren welke nummers er gespeeld zouden worden en ze hoopte heel erg dat ‘Congratulations’ in de rotatie zou zitten. Al met al was het een erg toffe show. Ik vond zelf dat hun nieuwste album een beetje oververtegenwoordigd was, namelijk de helft van alles wat ze speelden, en ik vond het jammer dat ze niks van hun derde album hadden laten horen.
