Als je mij een beetje kent, heb je me vast al wel eens enthousiast gehoord over Roosbeef. Hun muziek is vrijwel dagelijks bij mij in huis te horen en is in bijna al mijn spotifyplaylists terug te vinden.
De Nederlandse band is opgericht in 2005 door zangeres Roos Rebergen. Het debuutalbum “Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten” verscheen drie jaar later, in 2008. Vanaf het eerste moment was het duidelijk dat de melancholische stijl van Roosbeef een aanwinst zou zijn voor de muziekscene in Nederland.
Ondertussen heeft Roosbeef vier albums en een ep uitgebracht. Daarnaast heeft Roos Rebergen samen met Torre Florim, de frontman van De Staat, nog twee ep’s gepubliceerd.
Het meest recente werk van Roosbeef is het album “Lucky”, uitgebracht aan het begin van 2020. Dit na een vijf jaar durende stilte, waarin Roos een periode in Amerika heeft gewoond en daar moeder is geworden. Lucky is een echte bandplaat en draait, in tegenstelling tot een deel van de voorgaande albums, net zo goed om de instrumentale begeleiding. Dit betekent echter niet dat de teksten van Roos Rebergen minder intrigerend en deskundig zijn dan voorheen. Het bekendste nummer van deze plaat is “Menselijke Mensen” en ook hier bewijst de band zich als een compleet geheel.
Kenmerkend aan Roos is dat ze eenvoud van het dagelijks leven vaardig verspint tot fascinerende, gracieuze Nederlandstalige teksten en verwerkt in een vaak lichtvoetige melodie. Ook in gezongen covers is deze lichtvoetige, melancholische stijl terug te horen.
Wat ook noemenswaardig is, zijn de samenwerkingen van Roos Rebergen en Torre Florim. Florim is de zanger van de Nederlandse rockband De Staat. Samen brachten ze “De speeldoos” en “De tweede speeldoos” uit. Beide ep’s bevatten zes nummers, waarvan de teksten geschreven zijn door mensen met een verstandelijke beperking. De ep’s zijn fysiek verkrijgbaar in de vorm van een reguliere cd en daarnaast ook als werkende speeldoos. Hoewel de teksten niet door Rebergen zelfgeschreven zijn, is wel haar etherische uitvoeringsstijl duidelijk terug te horen.
Geen van de albums van Roosbeef zijn echt populair geworden op de commerciële markt, al zijn er wel een aantal singles in de hitlijsten beland. Hoewel ik zeker begrijp dat de unieke muziek van Roosbeef niet bij iedereen aan zal slaan, is het wel muziek die emoties op zal wekken en die je zal laten nadenken over de meest simpel lijkende dingen uit het leven. En gelukkig is er toch ook een groot aantal mensen bij wie de muziek van Roosbeef wél aanslaat. Bij mij bijvoorbeeld.
Om een geïnteresseerde lezer kennis te laten maken met Roosbeef:
