Enige tijd geleden zat ik een beetje te scrollen op Instagram. Ik zag posts van Heel Holland Bakt, van Hucbald en van het account University Memes waardoor ik de laatste tijd een tikkie geobsedeerd ben. Het was een woensdagavond en ik zat lekker thee te leuten. Even een momentje voor jezelf zonder deadlines. Ik zette, zo ouderwets als ik ben, de DVD op van Harry Potter and the Order of the Phoenix. Opeens was het daar: ik had een berichtverzoek op Instagram. Een man vertelde me dat hij plastisch chirurg was en dat hij wel even mijn overtollige vet weg kon zuigen met een of ander apparaat. Deze man nam de coronaslogan “Flatten the curve” iets te serieus, als je het mij vraagt. Of de man echt bestaat is mij onbekend. Waarom? Mijn account is privé en voor zover ik weet word ik niet gevolgd door enge mannen met enge apparaten. Ik negeerde het bericht en ging verder met de film onder het genot van een Milkareep.
Enkele dagen later kwam er toch wéér een berichtverzoek. Niet van dezelfde man, maar van een fitnessgoeroe die een bekende is van een van mijn volgers. Die had een wonderpoeder waardoor ik in korte tijd veel zou afvallen. Ik vroeg de man waarom hij dacht dat ik interesse zou hebben en vertelde mij dat hij foto’s had gezien van mij. Ik was verbaasd en besloot de man te bedanken. Toch besloot Instagram om mijn feed vol te gooien met halfnaakte mannen die lurkend aan een of andere giftige poederdrank vertelden dat je alleen knap en gelukkig kan zijn als je maatje grasspriet hebt.
Ik weet dat Instagram maar een app is die werkt met een algoritme, maar het baart me zorgen. Aannemende dat de plastisch chirurg van het eerste bericht geen echt persoon was, schrik ik ervan dat mensen blijkbaar zo onzeker zijn over hun uiterlijk dat ze daarop ingaan. Want waarom zou je anders het resumé van een plastisch chirurg gebruiken? Waarom zijn mensen niet tevreden met hun uiterlijk? Waarom houden mensen heel veel van anderen, maar niet genoeg van zichzelf?
In deze wereld met social media is het moeilijk om vast te houden aan je eigen idealen. Er wordt een schoonheidsideaal geschetst dat onhaalbaar is door de dieetcultuur. Hoe vaak hoor je mensen wel niet zeggen dat ze aan het afvallen zijn, terwijl je zelf eigenlijk niet begrijpt waarom. Vooral vrouwen hebben hier last van, omdat vrouwen al eeuwen aan een bepaalde schoonheid lijken te moeten voldoen om als volwaardig mens beschouwd te worden. Maar vergis je niet: ook mannen, non-binairen, en alles daartussenin hebben dezelfde horde. Dat merk ik steeds meer, vooral door die zorgelijke berichten van fitnessgoeroes.
Nu voel ik de vraag wel aankomen: Voel jij je nooit onzeker over je lichaam? Het antwoord op die vraag is nee. Nee, ik ben niet onzeker over mijn lichaam. Toen ik klein was, leerde mijn moeder me dat ik niet moet kijken naar mensen, maar naar ze moet luisteren. Voor die les ben ik haar nog ieder dag dankbaar. Ik had zelf overgewicht en wilde mezelf het liefst verstoppen, ook al vond ik het raar als anderen dat deden om diezelfde reden. (Best hypocriet eigenlijk, maar enfin). De huisarts vertelde mij maar altijd te enthousiast als ik bij hem kwam voor een kwaal dat ik nu moest afvallen, anders zou ik later “van die tietjes hebben.” Het deed me verdriet, maar ik luisterde niet.
Langzaamaan verdween die kracht en ik begon me aan te passen. Dat begon op het moment dat social media echt een ding werd omstreeks 2011. Ik raakte mijn weg kwijt. Tot januari 2020. Ik had Tinder genomen en begon met daten. De jongen waarmee ik datete vond mij erg leuk, totdat hij mij uitnodigde in zijn bed en ik weigerde. Dat deed mij pijn en ik heb daar veel verdriet van gehad. Maar dat was wat ik nodig had. Op dat moment wist ik het: ik ben het waard om voor te vechten. Ik heb niemand nodig om mezelf geliefd te voelen. Als je me niet neemt zoals ik ben, dan is het jammer voor jou. Dit was het moment waarop ik besloot het schoonheidsideaal af te zweren en mezelf te omarmen.
Nog iedere dag kijk in de spiegel en zie ik een prachtig mooi mens met mijn prachtige rondingen. Op diezelfde spiegel staat een quote van Lizzo uit haar nummer Soulmate: “I’m my own soulmate, I know how to love me. Look up in the mirror like: Damn! She the one!” en zo leef ik. Binnenkort is het Valentijsdag en ik wil je een ding meegeven: Wees je eigen Valentijn, want je verdient het. Laat die gedachtes van zogenaamde perfectie, dat nummer in je kleding en dat getal op de weegschaal varen. Je bent prachtig zoals je bent en je kan de hele wereld aan. En wie wil er nou deel uitmaken van een eenheidsworst?
Foto: ELLE.be
