Niemand heeft om mijn mening gevraagd, maar hier is hij dan toch! Ik heb de officiële afspeellijst op YouTube toegevoegd onderaan dit artikel, en ik zal de liedjes dan ook in die volgorde recenseren. Het YouTube-kanaal van het Songfestival lijkt de volgorde echter regelmatig te veranderen, dus het kan zijn dat de volgorde van mijn artikel anders is dan die van de afspeellijst.
- Israël Eden Alene – Set Me Free (17e plaats, 98 punten)
Al vanaf eerste halve finale was ik zeer onder de indruk van Eden Alene’s zangtalent. Haar stijl lijkt geïnspireerd op die van Ariana Grande met een oosterse twist, van de hoge paardenstaart tot en met de hoge belts en fluitnoten in de bridge. Set Me Free is een zomers, upbeat popnummer over sterk zijn na een een breakup. Enorm veel diepgang heeft de tekst niet, maar ik vermoed ook niet dat deze met dit doel is geschreven. Eden Alene verdient met Set Me Free zeker haar plaatsje in de finale en in mijn afspeellijst met guilty pleasures. - Kroatië Albina – Tick-Tock (niet door naar de finale)
Tick-Tock is het volgende (en verre van het laatste) energieke popliedje met opgepoetste productie op deze lijst. Afgezien van het laatste refrein, dat in het Kroatisch werd gezongen, klinkt dit nummer als iets dat wereldwijd op de radio zou kunnen komen. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat het tussen alle kleurrijke gekheid van het Songfestival de finale niet heeft gehaald. Zangeres Albina heeft geen gebrek aan talent, maar tegen Eden Alenes stem kon vrijwel niemand op in de eerste halve finale. - Griekenland Stefania – Last Dance (10e plaats, 170 punten)
Naast haar talent en de kwaliteit van het optreden hebben waarschijnlijk veel publieksstemmen vanuit Nederland de Nederlands-Griekse zangeres Stefania ver gebracht in de finale. Last Dance, popliedje nummer drie op deze lijst, is wederom een zeer prima popnummer. Hoewel dit niet helemaal mijn smaak is, begrijp ik waarom mensen er graag naar luisteren. In zowel de halve als de hele finale was de performance gewoon écht goed, want Stefania kan zeker zingen. De choreografie, achtergronden en sfeer maakten het ook nog eens leuk om naar te kijken. - Italië Måneskin – Zitti e Buoni (1e plaats, 524 punten)
Tussen alle andere landen vielen de inzendingen van Finland en Italië op. Hoewel ik vond dat Finland het betere rocknummer had en Frankrijk het betere nummer in het algemeen, ben ik absoluut niet boos dat Måneskin de eerste plaats heeft behaald. Ik vond het namelijk erg leuk om een rebelse band met beetje edge op het podium te zien in plaats van het zoveelste gepolijste popzangeresje met een al even gepolijste backing track. Zitti e Buoni is een vrij simpel nummer, maar het heeft enorm veel energie en ik kan er absoluut van genieten. Toch blijf ik erbij dat Finland het beter heeft gedaan. - Azerbeidzjan Efendi – Mata Hari (20e plaats, 65 punten)
Niets aan deze act past bij elkaar: de Nederlandse schrijvers (ja, echt) en de Engelstalige tekst over de van oorsprong Friese Mata Hari clashen met de oosters aandoende instrumentatie. Ook de achtergrond van het podium vloekt op de een of andere manier met de zwarte glitterpakjes die Efendi en de danseressen dragen. Toch vond ik dit echt leuk om te kijken, vraag me niet waarom. Was dit het beste nummer? Verre van. Is dit kitsch? Jazeker. Ben ik vermaakt? Absoluut. - Georgië Tornike Kopani – You (niet door naar de finale)
Het is niet moeilijk om te zien waarom Tornike Kopani’s You de finale niet heeft gehaald. Het is gewoon niet zo’n interessant nummer. De enige reden dat het live optreden uit de halve finale in mijn hoofd is blijven hangen, is omdat de zang erg zwak was. De studio-opname is stukken beter, maar nog steeds niet erg memorabel. Ik haat dit nummer niet, maar ik kan ook niets positiefs bedenken om erover te zeggen. Tussen alle kleurrijke inzendingen staat You met zijn handen in de zakken van zijn onopvallende hoodie onzichtbaar te wezen in een hoekje. - Malta Destiny – Je Me Casse (7e plaats, 255 punten)
Dit lied is, zoals de jeugd van tegenwoordig het zou zeggen, een bop. Een vibe. Ook heeft Maltese zangeres Destiny een goede stem, wat ik altijd wel kan waarderen. Wat mij betreft is dit lied top vijf-materiaal. De vintage samples geven een unieker geluid ten opzichte van de andere popnummers in de finale. Je Me Casse is energiek, aanstekelijk en lekker brutaal en gaat waarschijnlijk oké ik ben hier weg vervangen in mijn dagelijkse vocabulaire. - Bulgarije VICTORIA – Growing Up Is Getting Old (11e plaats, 170 punten)
VICTORIA zingt een mooie, door Billie Eilish geïnspireerde ballad met een persoonlijk verhaal erachter. Toen ik de live show keek, bleef daar echter weinig van over. Wat ik hoorde was een zangeres die ontzettend worstelde met zingen, aangezien ze bij iedere noot liters lucht zonder klank door haar stembanden jaste. Ik denk dat haar stem (na een paar zanglessen) veel beter tot zijn recht zou komen in een akoestisch optreden, waarbij ze niet ook nog eens boven een veel te luide backing track uit moet komen. - Zweden Tusse – Voices (14e plaats – 109 punten)
Dit liedje doet echt niets voor mij, maar toch heb ik er erg van genoten. Waarom dan? Nou, omdat Tusse met een grijns van oor tot oor op dat podium stond. Hij zag eruit alsof naar het Eurovisie Songfestival gaan van kleins af aan al zijn grootste droom was, en ik gun het hem zo. - IJsland Daði og Gagnamagnið – 10 Years (4e plaats, 378 punten)
De knullige uitstraling van deze band was hun hele act, en ik heb daar respect voor. Zeker als het nummer zo goed is. 10 Years is funky en disco-achtig en is een ode aan de vrouw van de leadzanger (die overigens keyboard speelt in de band). Helaas kon Daði og Gagnamagnið niet live komen optreden, omdat twee leden positief waren getest op corona. Ondanks dit feit hebben zij, als één van de grote publieksfavorieten (en ook een van mijn persoonlijke favorieten), een welverdiende plaats in de top vijf behaald. - Noord-Macedonië Vasil – Here I Stand (niet door naar de finale)
Here I Stand is niet het meest interessante nummer, en daardoor gedoemd om niet in de finale te komen. Toch vind ik dit geen verkeerde inzending. Dit is een verdwaald musicalnummer. Ook de stem van zanger Vasil zou niet uit de toon vallen op Broadway. Ik houd van musicals, dus ik waardeer dit nummer: zo simpel ben ik nou eenmaal. Wat mij opviel aan de compositie is dat de opbouw in één stijgende lijn gaat, in plaats van de op-en-neer-dynamiek bij de gebruikelijke couplet-refreinstructuur. En dat soort details vind ik leuk. - Letland Samanta Tīna – The Moon is Rising (niet door naar de finale)
The Moon is Rising steeg helaas niet naar de finale, en ik ben het hiermee eens. De vreemde vocale samples in de beat zijn een… keuze, en geen goede als je het mij vraagt. Het ontbreekt aan diepte bij deze instrumentatie, waardoor er onvoldoende draagvlak is voor de melodie aan het begin. Blijkbaar gaf de backing track ook te weinig ondersteuning aan Samanta Tīna in de halve finale, want het klonk ernaar dat ze de juiste toonsoort simpelweg niet kon vinden. - Polen RAFAŁ – The Ride (niet door naar de finale)
Er is vrij weinig aan de inzending van Polen van dit jaar, en als ik de reacties onder de video moet geloven zijn de Polen het daar zelf ook mee eens. The Ride klinkt als de Action-versie van al die door de jaren tachtig geïnspireerde nummers die op moment populair zijn. Of als de saaiste autorit ooit. Maar goed dat dit niet door is gegaan. - Verenigd Koninkrijk James Newman – Embers (26e plaats, 0 punten)
Hoewel ik het een beetje zielig vind dat James Newman geen enkel punt binnen heeft gesleept, ben ik niet erg verbaasd. Ik denk dat deze jongen erg leuk zou kunnen optreden in zijn lokale pub, maar Eurovisie-materiaal is hij bepaald niet. Wat het liedje betreft: het is niet verschrikkelijk, maar het is wederom oninteressant. Daarnaast doet het me denken aan iets dat veel te hard op zou staan in een kledingwinkel (misschien komt dat door het basje?), en daar ben ik ook niet zo’n fan van. - Estland Uku Suviste – The Lucky One (niet door naar de finale)
Kijk, daar is het derde oninteressante nummer op rij! Hoor jij enig verschil met het nummer van Polen? Ik niet namelijk. - Zwitserland Gjon’s Tears – Tout l’Univers (3e plaats, 432 punten)
Ik moet toegeven dat ik een beetje een moeizame relatie heb met dit liedje. In de tweede halve finale, oftewel de minder goede helft, was het sfeervolle Tout l’Univers een verademing tussen de minder goede inzendingen. Gjons stem draagt dit nummer: hij zingt zo mooi. Tijdens de finale van afgelopen zaterdag heb ik hem echter uitgemaakt voor “saai” en “Duncan Lawrence-ripoff”, iedere keer dat hij boven mijn persoonlijke favoriet, Barbara Pravi’s Voilà, op het scorebord stond. Nu ik het nummer nog eens heb beluisterd, moet ik toegeven dat Gjon zijn plaats in de top vijf verdiend heeft. - Rusland Manizha – Russian Woman (9e plaats, 204 punten)
Russian Woman van Manizha is meer een statement dan een lied. Blijkbaar is het erg controversieel in Rusland, vanwege de progressieve, feministische boodschap en Manizha’s afkomst (oorspronkelijk uit Tajikistan). Russian Woman begint als een soort rapnummer, totdat er een prachtig melodisch stukje komt. Manizha heeft veel stage presence: ondanks de boodschap, de achtergrondzangers, de jurk en het scherm met Russische vrouwen op de achtergrond, blijft Russian Woman háár lied. - Denemarken Fyr & Flamme – Øve Os På Hinanden (niet door naar de finale)
Waarom dit nummer de finale niet heeft gehaald en een aantal *kuch* niet nader te noemen minder goede inzendingen wel, is mij een raadsel. Deze Deense band heeft de jaren tachtig-inspiratie naar een hoger niveau getild: Øve Os På Hinanden klinkt alsof het rechtstreeks uit dit tijdperk komt. Het is misschien niet het beste nummer (en ook niet de beste zanger), maar kitsch waar je vrolijk van wordt is veel beter dan iets saais, toch? - Oostenrijk Vincent Bueno – Amen (niet door naar de finale)
Vincent Bueno is niet de enige die zijn liedje Amen heeft genoemd. Helaas moet ik hem mededelen dat zijn versie de zwakkere van de twee is. Dit betekent niet dat ik dit een slecht nummer vind. Ik ben niet boos, maar teleurgesteld! Amen begint als je standaard piano ballad met standaard akkoordschema. Maar bij de tweede amen in het refrein gaat het akkoord van een Db-akkoord naar een Gbm-akkoord, wat een heel mooi en interessant geluid geeft (niet dat het nooit eerder is gedaan, maar in de context van dit lied klinkt het erg bijzonder). Tot mijn grote teleurstelling springt het liedje bij is this what you wanted? naar een Gb-akkoord en dus weer terug naar de standaard akkoorden van eerst. Vervolgens wordt dit trucje nog zes keer herhaald. - Australië Montaigne – Technicolour (niet door naar de finale)
Ik heb geen idee wat er in het algemeen is gezegd over dit nummer, maar dit is een van mijn favorieten! Ondanks de jaren ‘80-inspiratie, zoals bij wel meer nummers dit jaar, klinkt Technicolour uniek. Vanwege de Australische maatregelen omtrent de coronapandemie kon zangeres Montaigne helaas niet afreizen naar Rotterdam. Misschien heeft dat haar kansen om in de finale te komen verkleind. Of misschien kon de rest van Europa dit niet zoveel waarderen als ik. Ik heb niet voor niets bovenaan gezet dat ik een dubieuze muzieksmaak heb. - Spanje Blas Cantó – Voy A Quedarme (24e plaats, 6 punten)
Aangezien er niets valt te zeggen over dit liedje (buiten de gigantische maan die aan het plafond hing), ga ik eens speculeren over waarom er vier inzendingen waren met nul punten vanuit het publiek. Ieder jaar staan er zes landen automatisch in de finale. Dit zijn het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Italië, Frankrijk en Duitsland (“de grote vijf”), plus het land dat het Songfestival dat jaar organiseert. Dit zal ongetwijfeld een reden hebben. Wellicht haalt het Songfestival de meeste kijkers uit de “grote vijf” landen, of grootste financiële bijdrage. Ik weet er het fijne niet van, maar het blijft oneerlijk. Als deze landen dan met een luie inzending komen, kunnen ze op extra weinig steun rekenen: waarom staan jullie met dit in de finale, terwijl een beter nummer dat het nèt niet heeft gehaald in de halve finale jullie plaats beter had kunnen hebben? - Oekraïne Go_A – SHUM (5e plaats, 364 punten)
Je houdt van dit nummer of je haat het, en ik behoor tot die eerste groep. Ik was een beetje bang dat SHUM, een Slavisch lenteritueel met een technobeat eronder, te vreemd was om het ver te schoppen. Tot mijn vreugde haalde het eerst de finale en toen ook nog de top vijf. Ik geniet van de science-fiction-achtige combinatie van volksmuziek en elektronische muziek, de intense opbouw, en uiteraard de fluit. Mijn favoriete aspect van SHUM is de versnelling. Met deze muzikale techniek mag er wat mij betreft in meer genres geëxperimenteerd worden. - Cyprus Elena Tsagrinou – El Diablo (16e plaats, 94 punten)
Ik heb mensen El Diablo regelmatig horen vergelijken met Bad Romance van Lady Gaga. Hoewel ik die gelijkenis zeker hoor, zou ik dit lied toch eerder vergelijken met een Eurovisie-voorganger. In 2018 behaalde Cyprus de tweede plaats met Eleni Foureira’s Fuego. Dit jaar proberen ze het nog eens met dezelfde tactiek: een popnummer met een Spaanse hook. Het is algemeen bekend dat sequels hun voorganger meestal niet kunnen toppen, en dit is naar mijn mening geen uitzondering. - Portugal The Black Mamba – Love Is On My Side (12e plaats, 153 punten)
Een band? Een orkest? Het nummer is jaren ‘70-achtig? Logischerwijs zou dit een van mijn favorieten moeten zijn, maar op de een of andere manier is dat niet zo. Misschien ligt dit aan het refrein, dat voor mijn gevoel een beetje vlak is. Misschien moet ik Love Is On My Side toch nog een paar keer luisteren… - San Marino Senhit – Adrenalina (22e plaats, 50 punten)
De meeste deelnemende landen hebben wel eens een artiest geïmporteerd voor het Eurovisie Songfestival (een bekend voorbeeld: Céline Dion komt uit Canada en won in 1988 voor Zwitserland). San Marino, de kleinste deelnemer, kan soms niet anders. Dit jaar hebben ze het groots aangepakt: de Amerikaanse rapper Flo Rida werd ingehuurd als feature op Senhits Adrenalina. Hij kwam zelfs naar Nederland voor het Songfestival. Het publiek werd echter niet heel enthousiast van de Amerikaanse beroemdheid: San Marino sleepte maar dertien publiekspunten binnen. Adrenalina is verder niets bijzonders: een catchy popnummer dat je overal ter wereld op de radio zou kunnen horen. - Servië Hurricane – LOCO LOCO (15e plaats, 102 punten)
Hurricane is de Balkan-K3 waarvan de drie leden nauwelijks samen op het podium pasten. Het was alsof drie verschillende acts elkaar poogden te overtroeven. Het liedje vond ik, als ik het zo grof mag zeggen, tamelijk vreselijk. Als jij op dit nummer hebt gestemd, zou ik het erg op prijs stellen als je me uit zou kunnen leggen wat je erin ziet, want ik begrijp het echt niet. - Nederland Jeangu Macrooy – Birth Of A New Age (23e plaats, 11 punten)
Hier komt mijn hot take: Birth Of A New Age verdient zoveel beter dan de nul publiekspunten die het heeft gekregen. Jeangu Macrooy heeft een mooie stem, en hij heeft een van de betere, uniekere liedjes van dit Songfestival geschreven. Hoewel ik de humor er wel van inzie, heb ik aan de andere kant wel medelijden met Jeangu: hij schrijft een mooi lied om zijn cultuur te vertegenwoordigen, vervolgens lacht Nederland hem uit met “haha, broccoli”. - Moldavië Natalia Gordienko – SUGAR (13e plaats, 115 punten)
Tijdens de halve finale zong ze vals gedurende vrijwel het hele optreden. In de finale zong ze beter, maar de historische lange noot zakte alsnog op pijnlijke wijze onder de bedoelde toon. Zelfs uit de studio-opname blijkt dat Gordienko vrij weinig stemgeluid heeft. Het liedje heeft nauwelijks muzikale waarde, zoals een dikke eetlepel suiker nauwelijks voedingswaarde heeft. - Roemenië ROXEN – Amnesia (niet door naar de finale)
Een rampzalig optreden in de eerste halve finale heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat Roemenië de hele finale niet heeft bereikt. Net zoals buurland Bulgarije heeft Roemenië een zangeres met een mooi persoonlijk verhaal gestuurd. ROXEN zingt over de problemen die zij heeft doorgemaakt omtrent haar mentale gezondheid en roept luisteraars op dat ze niet alleen zijn als zij met soortgelijke problemen kampen. Amnesia is geen verkeerd liedje, maar de Bulgaarse VICTORIA heeft deze stijl naar mijn mening beter uitgevoerd. - België Hooverphonic – The Wrong Place (19e plaats, 74 punten)
Ik heb van een behoorlijk aantal mensen gehoord dat ze de inzending van België van dit jaar saai vonden. Dit was echter een van mijn favorieten. De band deed echt niks bijzonders op het podium, maar toch kon ik mijn ogen niet van het beeldscherm wegscheuren. De sfeer van het nummer is een beetje duister, een beetje Lana del Rey-achtig (maar dan zonder dat slaapverwekkende waar Lana del Rey om bekend staat). Een ander punt dat ik een paar keer voorbij heb horen komen is dat The Wrong Place niet helemaal past bij het uitbundige, kitscherige Songfestival. Dit begrijp ik aan de ene kant wel, maar aan de andere kant vind ik juist dat het daardoor opviel. - Albanië Anxhela Peristeri – Karma (21e plaats, 57 punten)
Het eerste wat mij opviel aan Karma was de mooie, warme stem van Anxhela Peristeri. Vooral haar optreden in de halve finale was prachtig. In de finale kwam het lied helaas iets minder mooi uit de verf. Karma is een typisch Eurovisie-lied, in de zin dat er ieder jaar wel een Oost-Europese ballad in de eigen landstaal is, die gedoemd is om laag te eindigen. Meestal is dat liedje, mits het goed gezongen is, een van mijn favorieten, ook al kan ik er geen woord van verstaan. Dit jaar was het geen uitzondering. Wat kan ik zeggen? Ik houd van ballads. - Slovenië Ana Soklič – Amen (niet door naar de finale)
Dit jaar zijn er dus twee Amens in het Eurovisie Songfestival. Ik heb al verteld waarom ik de inzending van Oostenrijk minder goed vind. Maar wat maakt de Sloveense Amen marginaal superieur? Net als haar Oostenrijkse tegenhanger zingt Ana Soklič een standaard piano ballad met een standaard akkoordenschema. Ook hier vangen wij een paar glimpen op van interessante harmonie waar niet op wordt doorgegaan. Het verschil is dat Soklič deze momenten niet zes keer op exact dezelfde wijze onder mijn neus wrijft. Dit nummer is verder niet heel interessant, maar ik moet zeggen dat Ana Soklič een dijk van een stem heeft. En het gospelkoor is leuk, want gospelkoren maken alles beter. - Ierland Lesley Roy – Maps (niet door naar de finale)
De mix van dit nummer heeft geen goede balans: zowel in de studio-opname als in de live video was Lesley Roy lastig te horen. Wat wel hoorbaar was, was hoeveel moeite ze had om Maps live te zingen. Toch spatte de energie eraf, en vond ik het jammer dat Ierland de finale niet heeft gehaald. De creatieve staging, een soort van papieren Wonderland, was ook erg leuk om te zien. Wellicht zou er meer kans zijn geweest voor Ierland als deze inzending in de tweede halve finale was geplaatst. - Duitsland Jendrik – I Don’t Feel Hate (25e plaats, 3 punten)
Jendrik mag dan geen haat voelen, maar de eerste emotie die ik ervoer bij de preview van dit lied was pure haat, een allergische reactie op de combinatie ukulele en fluiten. Toen ik de finale keek voelde ik die haat echter wegsmelten: ik moest lachen. Acts zoals deze zijn namelijk het soort kitsch waarvoor ik in de eerste plaats ben begonnen met het Songfestival kijken. Zoals ik al eerder heb gezegd: liever kitsch waar je vrolijk van wordt dan iets saais. - Finland Blind Channel – Dark Side (6e plaats, 301 punten)
Boven België, Australië en zelfs boven Italië is Finland een van mijn favorieten. De band, Blind Channel, beschrijft dit nummer als “violent pop”, wat ik een zeer passende omschrijving vind. Dark Side is een kruising tussen metal en pop, met een agressief geluid en een refrein dat dagenlang in je hoofd blijft hangen. - Noorwegen TIX – Fallen Angel (18e plaats, 75 punten)
Fallen Angel is een heerlijk cheesy Eurovisienummer, compleet met modulatie en theatrale engelenvleugels. De Noorse artiest TIX, die overigens heel veel lijkt op David Tennant als Crowley in de tv-serie Good Omens, zingt over zichzelf als een gevallen engel, een figuur met veel kracht en innerlijke schoonheid ondanks de zwaardere tijden in zijn leven. TIX schrijft vanuit zijn ervaringen met het syndroom van Tourette en gepest worden, waaraan hij zijn artiestennaam ook ontleent (tics wordt TIX). Zijn liedje heeft een nieuwe betekenis erbij gekregen in de laatste paar weken, sinds TIX en de Azerbeidzjaanse zangeres Efendi begonnen met daten. Fallen Angel is geen muzikaal meesterwerk, maar hoort absoluut thuis in de finale van het Eurovisie Songfestival. - Tsjechië Benny Cristo – omaga (niet door naar de finale)
Dit is nog niet het einde van de lijst, maar wel het laatste zeer gemiddelde popnummer. Ik kon het enthousiasme, de energie en het gele glitterjasje van Benny Cristo wel waarderen, maar zelfs in de tweede halve finale sprong omaga er niet uit als een unieke inzending. - Frankrijk Barbara Pravi – Voilà (2e plaats, 499 punten)
Voilà is mijn favoriet, voor als je dat nog niet doorhad. Barbara Pravi zingt met alles wat ze heeft, als een soort moderne Edith Piaf. Eigenlijk had ik gehoopt dat zij zou winnen, maar Zwitserland zat haar op de hielen en Italië ging er met de eerste prijs vandoor. Jammer, maar gelukkig kan ik naar deze chanson blijven luisteren. - Litouwen The Roop – Discoteque (8e plaats, 220 punten)
De Vulcan groet gaat me makkelijk af, maar het andere handgebaar dat de leadzanger van The Roop maakt lukt me nog steeds niet zonder mijn vingers vast te houden. Discoteque is een grappig, kitscherig liedje en een repetitieve oorwurm die maar blijft hangen. Diep is het niet bepaald, en de dansjes zien er nogal knullig uit (niet dat ik het zelf beter zou kunnen), wat waarschijnlijk precies de reden is waarom Discoteque de achtste plaats heeft veroverd. Persoonlijk zou ik het niet in de top vijftien hebben gezet, laat staan de top tien. De 220 punten die The Roop heeft ontvangen zijn het bewijs dat veel mensen het niet met mij eens zijn. En dat mag.
