Elk jaar op 4 mei staan wij stil bij de strijders en slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog die 76 jaar geleden een tijd hebben moeten doorstaan die wij nooit mogen vergeten. Normaal gesproken zou dit jaar het herdenkingsconcert ook op 4 mei plaatsvinden, maar door de coronamaatregelen zal deze uitgevoerd worden op 2 november 2021 in de Jacobikerk te Utrecht. De begintijd is 20:30, vanaf 20:00 is er een inloop en toegang is gratis.
Wil jij het Herdenkingsconcert steunen? Je kunt een geldbedrag overmaken middels onze crowdfunding
Ondanks de verplaatsing zal er wederom een prachtig herdenkingsconcert uitgevoerd worden. Onder de titel “An English Farewell” zal een selectie Engelse koormuziek uitgevoerd worden die rouw en herdenking betreft, maar er zal ook licht aan het einde van de tunnel zijn. Naast het herdenken is er ook een nieuw begin. Kijkend naar de moeilijke tijden waarin we ons nu bevinden, waar we vaak voor een lange tijd niet bij onze familie en vrienden kunnen zijn, is dit concert er om bij elkaar te komen en te genieten van muziek. Bij de samenstelling van deze werken is gezocht naar een goede balans tussen bekende en onbekende componisten/werken, verschillende muzikale perioden en een afwisseling tussen tutti en solisten, om zo een uitnodigend programma voor te schotelen aan het publiek en op veelomvattende wijze stil te staan bij oorlog, verlies, vrede en hoop. Het herdenken is voor ieder mens anders: voor ons is dat het samenbrengen van mensen door middel van muziek. Dit jaar zal tijdens het herdenkingsconcert daarom een intieme sfeer centraal staan. Enerzijds omdat we door het coronavirus genoodzaakt zijn om het concert kleinschalig en ingetogen te houden, anderzijds omdat in deze tijden van afstand en isolatie een gevoel van verbinding en samenzijn belangrijker is dan ooit. De intieme en niet al te uitbundige klank van de Engelse werken die uitgevoerd zullen worden is zeer passend voor een herdenking in deze tijd. Met de muziek zullen we de klanken van dood en herdenken, maar ook vrijheid en opstanding laten horen.
Het concert zal bestaan uit een verscheidenheid aan Engelse anthems, misdelen en funeral sentences. Het thema verlies zal aan bod komen met Herbert Howells’ (1892-1983) requiem die geschreven werd als rouwverwerking na de dood van zijn zoon die in 1935 stierf aan polio. Het zou pas voor het eerst uitgevoerd worden in 1980, omdat Howells het werk lange tijd als iets persoonlijks had gezien. De Engelse en moderne klank van rouw wordt in dit a capella stuk vergezeld met rust en hoop. Dit komt vooral naar voren in het Requiem deel Salvator Mundi die wij zullen opvoeren. Het deel is gebaseerd op de bemoedigende bijbelse passage van Johannes’ visie over de nieuwe hemel en aarde. Salvator Mundi is misschien wel het meest persoonlijke en intieme werk van het programma, dat de luisteraar enerzijds laat stilstaan bij verlies en rouw, maar anderzijds ook een vooruitzicht biedt van hoop, rust en vrede. Daarnaast zal Thomas Morley (1557-1602) aansluiten met zijn Dirge Anthems – ofwel Klaagzangen – die deel waren van koningin Mary’s uitvaart. Morley laat in zijn klaagzangen, die tijdens het binnendragen van de kist werden uitgevoerd, een bescheiden maar uiterst gevoelig geluid van rouw horen.
Voor het herdenken zal het oude geluid komen van Henry Purcell en Orlando Gibbons. Henry Purcell (1659-1695) was als Engels componist werkzaam aan het hof van Engeland. Zo hebben zijn composities Funeral Sentences, bestaand uit drie prachtige koorstukken en instrumentale werken Canzona Z. 860 and The Queen’s Funeral March Z. 860, een deel uitgemaakt van de uitvaart van Koningin Mary II. Met een intiem ensemble zal Purcell in dit concert als voorbeeld dienen hoe verdriet klonk in de muziek van de Engelse Barok. Samen met de hymne Drop, Drop Slow Tears van Orlando Gibbons (1583-1625), die de kleinschaligheid nog verder terugbrengt in dit intieme a capella gezang.
Deze variatie in verschillende tijden en geluiden, maar ook thema’s ontwikkelt zich verder in de modernere werken van Charles V. Stanford, Edmund Rubbra en Samuel Wesley. De vrijheid zal te horen zijn in Charles V. Stanfords (1852-1924) zijn Morning and Communion and Evening Service in G Major, Op. 81. In het werk zijn er invloeden van het Duitse lied terug te vinden, maar er wordt ook teruggegrepen naar vroegere Engelse liturgische muziek, waardoor het werk een verzoening tussen oud en nieuw brengt. Beide stukken brengen een luchtige klank in het programma. Ook al zijn ze geschreven voor een einde, Stanford suggereert naar een nieuw begin door nadruk te leggen op bepaalde frasen. In het Nunc Dimittis wordt er gefocust op de tekst “depart in peace” door het gebruik van een leidmotief en er wordt toegewerkt naar “to be a light”. Stanfords werk geeft een prachtig bericht van hoop na de dood.
Als laatst is er de opstanding. Edmund Rubbra (1901-1986) laat in Missa cantuariensis, Op.59 horen hoe in zijn tijd zowel tonale als modernistische stromingen elkaar in een werk kunnen ontmoeten. Samuel Sebastian Wesley (1810-1876) schreef Blessed be the God and Father voor een mis op Pasen. Het dialoog tussen de solist en het koor wordt begeleid door een orgel en eindigt met een dramatisch dominant septiem akkoord na de zin “But the word of the Lord endureth forever”. Ook in deze tijden, waar het soms lijkt dat er geen einde is aan de mindere tijden, zal er altijd een sprankje hoop zijn.
Met een programma vol variatie tussen koor en instrumenten, oud en nieuw willen we mensen de gelegenheid geven om op een brede en persoonlijke wijze te herdenken aan de hand van muziek die hiervoor gecomponeerd is.
