Op zondag 17 april vertrekken we met een hele gezellige groep richting Lissabon. We spreken met zijn allen af op Eindhoven Airport, sommige zijn gebracht, anderen zijn met het ov. De sfeer zit er meteen goed in, iedereen is er klaar voor en is heel benieuwd naar wat de reisco voor ons heeft georganiseerd. We vliegen halverwege de middag en komen dus vroeg in de avond bij ons hostel, het Urban Garden Hostel, aan. Het hostel ziet er goed uit, maar ik vraag me al snel af waar het Garden stukje heen is. Op het buitenterras staan slechts enkele plantenpotten en de muren zijn bekleed met nepbloemen. Urban Hostel was dus op zich ook een goede naam geweest. Als we zijn ingecheckt en onze bedden hebben uitgezocht, gaan we eten. Met een klein groepje ben ik pizza gaan eten. Het was een hele klim om bij de pizzeria te komen, maar de pizza was heerlijk. Anderen zijn ook op een internationale tour gegaan, er is Mexicaans en Nepalees gegeten.
Op maandag gaan we in buddy groepjes een speurtocht doen om de stad te verkennen. Bij de punten die we moeten vinden, maken we een foto en het groepje met de leukste foto wint de eer. Helaas heeft een ander groepje de onze verslagen, maar dit is waarschijnlijk gebeurd, omdat wij één foto vergeten zijn te maken. We verzamelen na de speurtocht op het Miradouro de Santa Catarina, een plein met muziek. Daar ging het even mis, want ineens stond ik daar als verloren kuiken helemaal alleen. Alsof moeder eend haar kuikens geteld heeft en dacht “één, twee, drie, vier…. Veel. We zijn compleet!” Gelukkig was een ander groepje flink aan het pimpelen geslagen bij een terras in de buurt en ben ik tijdelijk door hen geadopteerd.
Dinsdag gaan we naar Hot Clube Portugal, de oudste jazz club in Portugal. Met de groep vulde we een flink deel van de club, maar er blijven mensen binnenkomen. Het is een zeer bijzondere ervaring om op deze manier in een club te zijn. Na een uur zeer actief te hebben geluisterd, gaan er een aantal mensen terug naar het hostel om daar nog even te kunnen kletsen. Er wordt in de club namelijk verwacht dat je niet met anderen gaat kletsen, maar juist actief gaat luisteren naar de muzikanten.
Op woensdag gaan we naar het Fado museum met de hele groep, daar krijgen we een rondleiding en een workshop. De workshop laat een grote indruk op ons achter. We hebben een klein inkijkje gekregen in de passievolle muziekvorm, die ons laat zien hoe liefde, hoop en verdriet klinken in Fado. ‘Saudade’ is het kenmerkende gevoel van het muziekgenre, een soort ongrijpbare heimwee, verlangen en nostalgie naar wat verleden tijd is. We hebben het lied Procura Vã mogen oefenen met een fantastische Fadozangeres. In de avond is de kroegentocht, die natuurlijk super gezellig was.
Donderdag ochtend komen er verschillende brakke gezichten de ontbijtzaal ingelopen. Vandaag gaan we naar Miradouro Da Senhora Do Monte, een uitkijkpunt in de wijk Alfama. Er zijn nog wat opstartproblemen hier en daar, maar met de hele groep gaan we wandelen naar het uitkijkpunt. We moeten een flink stuk omhoog klimmen en hebben zelfs een korte pauze nodig halverwege de trap. Gelukkig is het uitzicht het helemaal waard.
Op vrijdag gaan we naar huis. Overdag hebben we nog even de tijd en gaan we, als de regen is opgehouden, wandelen naar het kasteel. Bij het kasteel is genoeg te zien, eigenlijk hebben we veel te weinig tijd om het hele kasteel te bezoeken. Er staan prachtige pauwen die aan het pronken zijn met hun veren en af en toe hobbelt er een klein pauw kuikentje langs je heen. De tegels zijn nog glad van de regen, dus hier en daar zie je toeristen om zich heen grijpen als ze weer bijna uitglijden.
Na het korte bezoek aan het kasteel gaan we op weg naar het vliegveld van Lissabon, zodat we ruim op tijd zijn om in te checken en door de douane heen te gaan. Als we rond vier uur de hal binnenlopen, is de check-in nog niet open, dus we gaan nog even rustig zitten. De reisco is op zoek naar informatie over hoe en waar we moeten inchecken. Helaas komt er niet veel duidelijkheid, dus blijven we nog even rustig zitten. Op een gegeven moment besluiten we op eigen houtje naar de andere terminal te gaan. De groep is in no-time weer compleet en we gaan zo snel mogelijk richting terminal twee. Er is nog niet meteen reden tot paniek, onze vlucht is vertraagd en we waren ruim op tijd op het vliegveld. Toch begint de stress op te lopen als we de hal van terminal twee binnenlopen. Stuk voor stuk komen we er namelijk achter dat de check-in van de vlucht naar Eindhoven al gesloten is. De reisco gaat direct naar de ticketbalie om te kijken wat de opties nog zijn. Omdat we alleen handbagage hebben, is er niet veel werk om ons door de douane te krijgen. Bovendien is de vlucht vertraagd en hebben we nog even voordat de gate open gaat. Toch wordt al snel duidelijk dat we niet meer mee mogen met de origineel geplande vlucht naar huis. De hoop wordt nog niet opgegeven en er wordt gekeken hoe we nog wel op vrijdagavond in Nederland kunnen komen. Ik moet op zaterdag werken, dus ben op dit moment heel hard aan het hopen dat het lukt om nog mee te kunnen met de eerstvolgende vlucht richting Amsterdam.
Het is duidelijk dat de reisco en het bestuur heel hard hun best aan het doen zijn om iedereen zo snel mogelijk thuis te krijgen. Het lijkt lastig te worden om op vrijdagavond nog thuis te komen, dus stellen we ons er op in dat we op zijn vroegst op zaterdag thuis gaan komen. Voor de een valt het zwaarder dan voor de ander, maar de groep is hecht genoeg dat iedereen bij elkaar steun kan vinden. Als duidelijk is wanneer we naar huis gaan vliegen komt de vraag: Waar gaan we slapen? Met een groep van 25 mensen is het nogal een opgave om zo last-minute genoeg bedden te vinden. Al snel was de vraag wie het niet erg zou vinden om op het vliegveld te slapen in de groep gegooid. Er zijn zoveel handen de lucht in gegaan dat we met een flinke groep zijn gaan overnachten op het vliegveld. Handdoeken, jassen, vesten, truien en zachte spullen uit de koffers zijn gebruikt om een zo comfortabel mogelijk bedje te maken voor de nacht die komen gaat. De meeste van de vliegveld logees hebben een paar uurtjes kunnen slapen en als de morgen komt is iedereen nog steeds heel lief voor elkaar. Aan het einde van de zaterdag mogen we toch allemaal mee naar huis, een aantal naar Düsseldorf en de rest naar Amsterdam. Ik had me geen fijnere groep kunnen voorstellen om zo nog een nacht extra op studiereis te zijn.
