Beste Hucbaldianen,
In onze studententijd anno 2023 is de wanhoop bij de doorsnee student omtrent kamers zoeken
maar al te goed te voelen. Omdat we haast niet anders kunnen, doen we het tegenwoordig bijna
allemaal hetzelfde: reageren op kamers via SSH, Kamernet, Facebook, of andere sites, en hopen dat
je uitgenodigd wordt voor een hospi(teeravond). En die zijn soms wel en soms niet leuk: lekker in een
ongemakkelijk kringetje zitten vol “concurrentie” waarmee je vervolgens een soort wedstrijdje doet
om zoveel mogelijk aan het woord te kunnen zijn. De één lukt het in een paar keer, de ander doet
het in 10 keer, en sommigen lukt het helaas na meer dan 30 keer nog steeds niet. Het vinden van een
geschikte, betaalbare, leefbare, en ruime kamer is gewoon uiterst vermoeiend en onvoorspelbaar.
Maar wanneer het dan eindelijk tóch lukt na al die frustrerende hospi’s, dan staan we opeens
voor nieuwe en misschien wel grotere uitdagingen: hoe ga ik mijn huur betalen? Ga ik maximaal
lenen? Ga – en kan – ik ernaast werken? Heb ik genoeg geld voor boodschappen én uitgaan? Maar
misschien wel de belangrijkste vraag, luidt als volgt: kan ik het wel goed vinden met mijn nieuwe
huisgenoot/huisgenoten? Heb je net al die ongemakkelijke hospi’s gehad, kom je er na een paar
weken achter dat het eigenlijk niet klikt. En het valt allemaal niet te ontzien: sociaal ongemakkelijke,
slordige, of ongezellige huisgenoten, huisgenoten met (mentale) problemen – iedereen inclusief
diens problemen en/of gewoontes mag er natuurlijk allemaal zijn, maar de ervaring leert dat irritaties
zich opstapelen tenzij iets uitgesproken én besproken wordt. En dat is iets wat naar mijn ervaring
vaak onderschat wordt.
Lieve Hucbaldianen, ik heb helaas ervaren hoe het is om te wonen met iemand die ooit een
jeugdvriend was, en uiteindelijk wegens ongewenst gedrag niet alleen zijn huisgenoot, maar ook
meteen zijn oude jeugdmaatje is verloren. Ik zeg jullie daarom vanuit het diepste punt van mijn hart:
houdt alsjeblieft rekening met de hypothese dat je niet kan klikken met je huisgenoot/huisgenoten.
In woon inmiddels ruim 3,5 jaar in Utrecht, en ben in die tijd in totaal twee keer (opnieuw) verhuisd:
van een studentenhuis met 22 huisgenoten, naar een uiterst duur en klein kamertje met twee
anderen, om uiteindelijk in een rustig studentenhuis met vier gezellige huisgenoten terecht te
komen. Het was een omslachtige route, maar ik heb in die tijd bovenal geleerd wat ik NIET zoek in
een (studenten)huis.
Niemand is perfect en iedereen heeft zijn/haar/diens eigen persoonlijke problemen of wat
dan ook, maar dat ontneemt niet het feit dat iemands gedrag zeer bepalend kan zijn voor de sfeer in
huis – en daarmee ook voor jouw mentale gezondheid en leven. Ik hoop voor elk van jullie dat jullie
een huis mogen vinden waarin het gezellig is, waarin men normaal tegen elkaar kan doen, en
bovenal naar elkaar kan luisteren wanneer er iets besproken moet worden. Hierbij denk ik meteen
aan onze trouwe en voorbeeldige Huize Clout Depussy ;).
Ik weet het. Het is taai, maar wees alsjeblieft niet te wanhopig met het uitkiezen van een kamer.
Wanneer je weer in zo’n ongemakkelijk hospiteerkringetje zit, denk dan niet te veel na over jouw
sociale aanwezigheid om aandacht te winnen bij die potentiële huisgenoten. Let op de vibe en de
energie die zij achter laten. Kijk goed of je het met hen kan vinden, of zij zin hebben om naar je te
luisteren, en of het gesprek gezellig is. Kortom, kijk gewoon of het klikt. En luister goed naar je
intuïtie, want die kan jou op momenten als deze zeer goed op weg helpen.
Vroeg of laat komen we er uiteindelijk allemaal wel! *boks*
Veel liefs, en succes voor iedereen die de wanhoop der Kamers Zoeken meemaakt. Kusjes! En heb
een goed en gezond leven verder.
Matibhadraprabha [Matti] (hij/hem)
