Een van de veel voorkomende vragen aan de kerstdiner tafel of onder het genot van een oliebol op oudjaar is toch wel of er nog goede voornemens zijn voor het komende jaar. Dan hoor je vrijwel zeker ook weer over een aankomend dieet, een nieuw abonnement op de sportschool of de über gezonde levensstijl die men wilt oppakken op 1 januari. Maar waarom jezelf tornen met voornemens, die hoogstwaarschijnlijk na een paar weken toch weer in duigen gevallen zijn?
Het hele idee van goede voornemens vind ik inherent wel goed hoor, laat ik dat even voorop stellen. Het is fijn om te zien dat veel mensen besluiten om beter voor zichzelf te zorgen door bijvoorbeeld gezonder te gaan eten of iets dergelijks. Ik wordt er alleen altijd zo moe van om al het onhaalbare streven aan te horen. Ik weet nu al dat jij zeker niet vijf keer in de week naar de sportschool gaat, als je nog nooit ook maar één voet in de BasicFit hebt gezet. Achteraf voel jij je weer mislukt omdat het je niet is gelukt. Dat is een lekker begin van het jaar, zeg. Je neigt ook sneller op te geven, als je van jezelf vraagt om in één klap een compleet nieuwe gewoonte op te pakken. Niet zo streng zijn voor jezelf! Nieuwe levensstijlen moet je opbouwen, en kun je niet in één keer gaan leven. Begin nou eens met één of twee keer te sporten, dan kun je het dan eventueel opbouwen. Zo ben je achteraf waarschijnlijk ook blij dat je het zelfs beter hebt gedaan dan je voornemen.
En waarom zou je een voornemen pas op 1 januari starten? Als je besluit om het uit te stellen tot het nieuwe jaar, krijg ik de indruk dat eigenlijk helemaal geen zin hebt om dat goede voornemen ook écht uit te voeren. Ergo, een grotere kans op miserabel falen. Als je echt de motivatie hebt om die voornemens te realiseren, kun je er toch ook al mee beginnen op de dag dat je dat voornemen hebt besloten?
De leukere voornemens waar je goed over kunt praten, zijn dingen als ‘ik wil aardiger zijn voor mezelf’, of ‘ik wil meer tijd voor mezelf vrij maken’. Want waarom heb je dan besloten dat je aardiger wilt zijn; ben je nu niet aardig genoeg voor jezelf? En hoe komt dat dan en hoe uit zich dat? Die half vage voornemens zijn ook beter na te leven; je stelt geen concreet doel voor jezelf (zoals geen toegevoegde suikers meer eten), waardoor je aan het eind van het jaar zelf beslist of je daadwerkelijk beter voor jezelf bent gaan zorgen, en het niet in de eerste helft van januari al opgeeft.
Al met al hoef ik echt niet te horen dat je op 1 januari je leven wilt beteren met allemaal zogenaamde gezonde gewoontes, waar je uiteindelijk toch alleen maar ongelukkig van wordt. Ik hoor van weinig mensen dat ze écht genieten van hun Keto-dieet. Het leven moet wel een beetje leuk blijven, hè?
