Inmiddels is het nieuwe jaar al een tijdje bezig en dat betekent: tijd voor nieuwe muziek. Ik vond mijn liefde voor drum-’n-bass terug in een gekraakte bunker met nieuwjaar en deed wat nieuwe vondsten op mijn werk; ik werk namelijk in een platenzaak (ja, een droombaan en ja, ik geef er mijn maandsalaris aan uit).
Deze maand ging, net zoals mijn humeur, alle kanten op. En de albums die lagen te verstoffen op een plank heb ik ook weer wat aandacht gegeven. Dit is mijn top tien favoriete albums van deze maand (in willekeurige volgorde):
Shame – Drunk Tank Pink
Donkere post-punk à la Fontaines D.C. en IDLES – dan ben ik al verkocht. Beetje geschreeuw, gefoeter,wat mooie teksten erbij, en klaar ben je. Dit album is in de winter van 2021 gereleased en is sindsdien een beetje mijn warme chocolademelk in de winter; ik slinger hem elk jaar weer op de platenspeler als het begint te vriezen.
Pearl Jam – Ten
Je mag er van alles van vinden, maar de vijftigjarige kettingrokende grungevader in mij wordt er helemaal warm van. Dit album is in de zomer van 2021 helemaal grijsgedraaid op de platenspeler en heeft daarom een speciaal plekje in mijn hart. De tijd dat ik nog zorgeloos door het leven ging, de zon scheen, ik verliefd was en tegelijkertijd totaal niet wist wat ik met mijn leven moest doen. Het album heeft daarom een triomfantelijk plekje aan mijn muur gekregen en heb ‘m deze maand maar weer eens gedraaid. Heerlijk.
Personal Trainer – Big Love Blanket
In december heb ik deze band gezien in TivoliVredenburg en sindsdien heeft dit album weer een vaste plek gekregen op de platenspeler. De vreugdevolle en toch soms lichtelijk agressieve manier van spelen vind ik fantastisch. Ondanks de volle beker cola met ijsklontjes, die ik ben verloren in de moshpit, was het toch een prachtige avond. Personal Trainer heeft het in korte tijd heel ver geschopt – zet deze plaat aan en je begrijpt waarom.
Fontaines D.C. – Dogrel
Deze band heb ik ontdekt op mijn werk toen een collega deze plaat aanzette en vervolgens met een grote grijns zei: “Leuk hè? Vorige week hebben ze in Nederland opgetreden!” Ik kon natuurlijk wel janken en sindsdien zijn ze niet meer teruggekomen (behalve op Best Kept Secret – nog steeds spijt dat ik niet gegaan ben).
Ik zou mijn nier verkopen om vooraan te staan. Het album dat in 2022 verscheen, Skinty Fia, is ook zeker een aanrader en pak dan ook gelijk even Chaos For The Fly mee; het album dat zanger Grian Chatten in twee weken maakte.
IDLES- Brutalism
Dit is mijn favoriete plaat voor als ik in een “I don’t give a fuck”-humeur zit. Je zou deze muziek het beste kunnen omschrijven als pokkeherrie met een emotioneel randje. De rauwe stem van Joe Talbot en die keiharde gitaren halen toch een beetje de agressieve Lieven naar boven. Als er geen wetten en regels waren (en ik geen moreel gedrag had) zou ik hier en daar misschien een bushokje slopen door dit album. 16 februari komen ze met een nieuw album – ik ben benieuwd.
Yin Yin – Mount Matsu
Een vreemde eend in de bijt tussen al die alternatieve muziek, maar zeker een van de albums die nu al hoog op mijn “beste albums van dit jaar”-lijst gaat eindigen. Deze Nederlandse band gooit Thaise funk, elektronica en disco in een blender en voila: je perfecte soundtrack voor de zomer. Zeker het luisteren waard.
Soulwax – Nite Versions
Keiharde elektronische beats die je het gevoel geven alsof je in een achtbaan zit. Deze maand stonden ze in Paradiso en ik had het geluk dat een vriendin van mij een kaartje over had. Een samenvatting van de avond: drie drummers op het podium en een hele vette lichtshow. Dit album staat sindsdien weer op repeat en is ook zeker een aanrader voor de volgende tentamenweek of als je een nacht wilt doorhalen.
Tramhaus – Rotterdam
Sinds ik deze band ken, moet ik eerlijk bekennen dat hij nooit is ondergesneeuwd in mijn platenkast. Ik heb Tramhaus leren kennen op een klein festival in Leiden: Peel Slowly and See. Een jaar later stonden ze in een uitverkocht Maassilo in hun thuisstad, Rotterdam. Ik voelde mij toch een beetje een trotse vader midden in de moshpit. Als je van grof gitaargeweld en Rotterdamse punk houdt: ga het luisteren.
Alice In Chains – Dirt
Dit is de eerste LP die ik ooit kocht, ergens in een loods. Ik wilde eigenlijk het MTV Unplugged album, maar die hadden ze niet (en staat sinds jaar en dag voor vijfhonderd piek op Discogs). Sindsdien is dit album mijn “stofzuigplaat”. Als je het maar hard genoeg zet dan komt deze muziek namelijk boven je stofzuiger uit. Je moet er wel tegen kunnen: het is een volle bak herrie, maar wel lekkere herrie.
Froukje – Noodzakelijk Verdriet
Ik heb persoonlijk nooit echt wat met Froukje gehad en ook eigenlijk weinig met nieuwe Nederlandse muziek (De Jeugd van Tegenwoordig en Spinvis daargelaten). Deze maand kwam dit debuutalbum uit en Froukje heeft mij sindsdien in een wurggreep. Ik heb staan dansen in mijn kamer en zitten janken als een baby. Ik ben sowieso snel geraakt door sommige muziek; dat is een van de redenen dat ik deze studie ben gaan doen. Ik wil graag nog een keer uitzoeken waarom de één helemaal kapot gaat bij bepaalde muziek en de ander totaal niet, maar voor nu laat ik die tranen maar even gaan. Froukje doet iets met mij wat ik zeer fascinerend vind. Liedjes schrijven kan ze wel – zet het een keer aan zou ik zeggen.
Dit was ‘m dan. Mocht je nou denken ‘goh wat leuk joh’ dan is hier mijn Spotify. Ik wil de komende tijd meer in de (funk)jazz duiken, dus mocht je tips hebben dan zijn deze zeker welkom!
