Ik heb speciaal voor de gelegenheid het album ‘eternal sunshine’ van Ariana Grande opgezet (who am I kidding ik luister dit album constant), want ik wil het graag hebben over break-up albums. Zie dit als een dankwoord aan al deze songs: muziek helpt namelijk écht. Deze column wordt een soort mini-playlist in tekstvorm, dus pak die tissues erbij en enjoy the ride (en ik zal er ook echt een playlist bij maken, want dat is leuk).
Toen het album ‘five seconds flat’ van Lizzy McAlpine uitkwam, heb ik ’s avonds laat met een van mijn beste vriendinnen geappt en geprobeerd synchroon het album te luisteren, zodat we onze eerste reacties met elkaar konden delen. Na samen geweldig te hebben gevibed op ‘all my ghosts’ en ‘orange show speedway’ en te hebben gehuild om ‘ceilings’, ‘chemtrails’ en meer gingen we allebei erg voldaan en getroost naar bed. Dit album en andere muziek van Lizzy zal me altijd erg dierbaar blijven, omdat het me meteen terugbrengt naar wie ik toen was.
Voor het volgende album gaan we een paar jaar terug in de tijd: ik zat toen (zacht uitgedrukt) zwaar in de knoop met mijn liefdesleven. Gelukkig was daar Lady A met het album ‘heart break’. Van de titeltrack werd en word ik meteen al blij, omdat liefdesverdriet niet altijd zo’n negatieve connotatie hoeft te hebben. Soms mag je gewoon even een ‘heart break’ nemen, want al dat verliefd worden ís ook vermoeiend. Ik voelde me toen helemaal the main character in nummers als ‘somebody else’s heart’ en ‘big love in a small town.’ Tot ik uiteindelijk gelukkig op het van punt van ‘think about you’ kwam: “I don’t think about you and me, what we used to be, every memory anymore.”
Dan reizen we nu naar een paar weken terug, want het moment was eindelijk daar: ik zou Maisie Peters live gaan zien met haar ‘the good witch’ tour. Dit album was nogal ever-present in mijn spotify wrapped vorig jaar. Het was heel troostend om als ik in de bus op het toppunt van mijn anxiety zat ‘I still love you but you’re taking me from your arms back to therapy’ door mijn oortjes te kunnen blasten. Verder heb ik zó hard gelachen om met name het refrein van het nummer ‘Run’ (those who get it get it) en om ‘guy on a horse’. Waar dit album me het meeste mee heeft geholpen, is me weer empowered te voelen, want gedumpt worden wakkert dat gevoel niet enorm aan, hoe goed bedoeld de reden ook is. Dus there it goes: ook na een break-up ben je nog steeds Bad Shit Crazy in a cool empowered way ;).
Om deze column full circle te maken, eindig ik waar ik begon: ik denk dat ‘eternal sunshine’ mijn favoriete album tot nu toe is van Ariana. ‘I wish I hated you’ wil ik meteen uitlichten: zij vertelde in een interview dat dit nummer gaat over dat het makkelijker zou zijn om over iemand heen te komen als je een hekel aan ze had. Maar in veel gevallen is dit niet zo: ze schetst prachtig dat sommige mensen die je hebben gekwetst hele goede en lieve mensen zijn, ook als ze soms fouten maken. Zeker na heel lang het gevoel te hebben gehad dat ik het moet verbergen als iemand me heeft gekwetst, biedt dit enorm veel troost. Verder haal ik veel joy uit bijvoorbeeld ‘supernatural’, omdat ik zó goed begrijp hoe het is om je zo te voelen nadat je net iemand hebt ontmoet. Als ik iets geleerd heb van al deze muziek, is dat rouw een transformatieproces is en geen deadline heeft. Dus transformeer op je eigen tempo en draai dat break-up album lekker nog eens; er zijn geen regels. You got this!
