Poah, waar zou ik moeten beginnen? De afgelopen maand is wat chaotisch geweest, maar alles lijkt inmiddels een beetje terug op koers te komen. Het zat even niet mee door mijn opgelopen schouderblessure, maar na een paar rugbehandelingen en een afspraak bij de fysio heb ik mijn sportritme weer op kunnen pakken. Ook ben ik met mijn andere commissie (de Reisco) druk bezig geweest met de laatste puntjes op de i zetten voor de te gekke studiereis naar Berlijn, die geen Hucbaldiaan wil gaan missen ;). En als kers op de taart heb ik de bejaarde leeftijd van 26 bereikt :’). Kortom, er is genoeg gebeurd, en dit allemaal heeft er onder andere voor gezorgd dat ik wat meer Duitse muziek ben gaan luisteren, en bovenal bandjes ben gaan luisteren die op zo’n manier te interpreteren zijn dat ik mijn frustratie om niet te kunnen sporten hiermee heb kunnen delen. Kijkt u gerust eens lekker mee:
PLAYLIST: Vechten 🥊
In een eerdere editie van mijn Muziekmaand heb ik deze playlist al eens benoemd. Ik herhaal voor het gemak nog maar even dat dit geen playlist is met slechte intenties: ik motiveer mijzelf graag voordat ik aan een training begin, of het nou kickboksen, Braziliaans Jiu Jitsu (BJJ) of grappling is; deze playlist is een mengelmoes van nummers waarmee ik mij mentaal probeer voor te bereiden op de intense maar lekkere trainingen die mij bijna elke avond (of soms ochtend) te wachten staan. Sommigen heb ik er zelf ingezet wegens de motiverende lyrics, sommigen heb ik opgepikt van bijvoorbeeld MMA-gala’s of van de muziek tijdens training zelf, en anderen heb ik erin gegooid omdat ik ze er gewoon leuk bij vond passen. Sommige nummers heb ik er na verloop van tijd weer uitgehaald, omdat ik ze gewoon zat was.
ARTIEST: SOFT PLAY
Misschien wel mijn meest favoriete Britse punkband ooit. Dit fantastische bandje bestaat uit slechts twee man: gitarist Laurie Vincent, en leadzanger Isaac Holman die ook de drums bezet. Hun muziek zou ik omschrijven als typisch Britse post-punk met een alternatief tintje: het is ruig, er wordt vaak heerlijk in geschreeuwd, de nummers zijn vaak relatief simpel, kort en catchy, en ik denk dat een fervent punkliefhebber he-le-maal los kan gaan in de moshpit op hun muziek. Leuk feitje (nou ja, het is maar wat je leuk noemt): vroeger heette deze band Slaves, en hoewel zij nooit enige racistische intenties gehad hebben omtrent deze naam – zij mikten meer op “we are Slaves of society” – hebben ze na jaren van de radar verdwenen te zijn hun naam veranderd naar SOFT PLAY. Kort hierna hebben ze ook hun single “Punk’s Dead” uitgebracht, wat eigenlijk één grote mashup is van alle haatreacties die zij van hun fans gekregen hebben op hun naamsverandering, en tevens ook hun eigen mening hierover – vandaar dus ook de titel van het lied. Ik kan men aanraden om een keer goed analyserend naar de videoclip van dit lied te kijken: de jongens houden ervan om hun kritiek op de maatschappij kwijt te kunnen in hun videoclips, en de lyrics vullen dit mooi aan.
Wat ik denk ik zo fijn vind aan SOFT PLAY is dat hun nummers soms lekker simpel en catchy zijn – zoals het vaak hoort bij Punk – en anderzijds soms heel diepgaand en hard zijn. Ook bevatten al hun albums wel één of meerdere liedjes die meer een rustigere, al dan niet ballad-achtige vorm hebben, zoals “Photo Opportunity” uit het album “Acts of Fear and Love”. Kortom, ik vind ze om meerdere redenen geweldig, en zodra ze EINDELIJK een keer naar Nederland komen ben ik de eerste beste die minstens twee kaartjes zal halen.
In mijn mening zijn al hun albums het luisteren waard, maar voor beginners raad ik in ieder geval de albums “Are You Satisfied?” en “Acts of Fear and Love” aan. Neem ook eens een kijkje naar hun videoclips. Ze hebben er namelijk verrassend veel, en zijn vermakelijk om te zien.
ARTIEST: Linkin Park
Mede door de ontstane frustraties omtrent mijn recente blessure heb ik deze band weer eens opgepakt. Ik ben niet zo bekend met hun geschiedenis of wat dan ook en heb ze eerlijk gezegd pas laat in mijn leven ontdekt, maar de lijst aan nummers waaraan ik kan relateren is GROOT. Mensen kennen hen vaak van de klassiekers als “Crawling”, “What I’ve Done”, of “In the End”, maar in mijn mening barsten hun albums van goede ondergewaardeerde nummers. Linkin Park is denk ik het bandje dat in hun muziek het beste kan verwoorden wat de gefrustreerde, boze jongens voelen die door de bomen het bos niet meer zien. Het verbaasd mij tevens een beetje dat ik nog steeds geen CD of Plaat van hun thuis heb liggen, maar dat komt ooit nog wel. Ik denk dan dat ik dan voor de speciale 20th Anniversary editie van het album Meteora zal gaan, want daar heb ik recent een paar reeds onbekende nummers op ontdekt die ik op bepaalde punten meteen kon koppelen aan de gemoedstoestanden waarin ik mij verkeerde: “Fighting Myself”, “Massive”, en “Healing Foot”.
ALBUM: Schrei (so laut du kannst)
Onze studiereis vindt natuurlijk plaats in Berlijn, en de eerste beste Duitse band die ik besloot weer eens op te pakken is Tokio Hotel. Ik was vroeger zeker geen fervent luisteraar, maar ik heb ze zeker meegekregen in de jaren 2000-2010. Om heel eerlijk te zijn heb ik een hele specifieke herinnering van deze band: het was de tijd van clipjes.nl en mijn zus liet mij de clip van het lied “Schrei” zien, omdat ze het een hilarisch lied vond wegens de Duitse taal. Sindsdien heb ik deze band eigenlijk nooit verder willen luisteren, omdat het mij altijd deed denken aan “dat ene rare, grappige liedje”. Nu ik het hele album van dit lied heb geluisterd ben ik tot de realisatie gekomen dat ik vroeger nooit naar mijn zus had moeten luisteren wat deze band betreft. “Durch den Monsun” is zo’n ongelooflijke banger die ik inmiddels bijna (in het Duits) uit mijn hoofd ken, “Ich Bin Nicht Ich” is ook fantastisch, en “Leb Die Sekunde” is ook zwaar ondergewaardeerd als je het mij vraagt. Luister zelf maar eens:
Inmiddels gaat het weer beter: mijn blessure is zo goed als over, ik heb mijn sportritme weer terug, en ik heb een fijne rustige verjaardag gehad :). Ik blijf het wel een raar idee vinden dat ik opeens maar 4 jaar van de 30 verwijderd ben. Misschien is dat wel de reden dat ik zo graag wil blijven sporten: om zo fit en vitaal mogelijk te blijven tot ik echt kreupel en oud word. Ach ja. Zolang ik maar de juiste muziek om mij heen heb om mezelf hiervoor te kunnen blijven motiveren! OSU!!
