Deze maand is het mijn eer om het album van de maand te schrijven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de afgelopen maand in een muziek-luisteren sleur zit en geen inspiratie heb om nieuwe muziek te vinden, dusssss als je nog aanraders hebt qua albums en artiesten pls hit me up.
Maar, laatst ging mijn vader verhuizen en ik kreeg zijn platenspeler en LP’s als gift. Hij dacht dat een muziekwetenschapper als ik wel leuk zou vinden. De muziekcollectie betreft voornamelijk jaren 70 en 80 muziek, en dan met name veel rockbands en andere westerse bands. Jammer genoeg kon ik geen Stevie Wonder in de collectie vinden, maar er was gelukkig geen gebrek aan R&B en soul (om mijn ziel toch meer soul te geven).
Anyways, een groot deel van de collectie bestaat uit jaren 70 en 80 nederpop, iets waar ik lichtelijk op de hoogte van was, maar nog nooit bewust veel naar had geluisterd. Een aantal bekende namen (die jij hoogstwaarschijnlijk ook kent) zijn De Dijk, Het Goede Doel, Doe Maar, het Klein Orkest en Boudewijn de Groot. Dus nu was mijn kans: de platenspeler aan te zetten, en mijn nieuwsgierige ogen ermee te laten draaien.
Het album dat ik in dit artikel ga belichten is België van het Goede Doel. Wist je dat deze band uit Utrecht komt!! Google leert mij elke dag nieuwe dingen. Opgericht in 1979, deze band bestaat uit allemaal jeugdvrienden en het is initieel door Henk Temming en Sander van Herk tot stand gebracht. Het album België is tevens hun debuutalbum en kwam uit in 1983 op compact disc. Het album bevat negen nummers die allemaal Nederlandse songteksten hebben (best logisch eigenlijk).
Nu kent iedereen het nummer België (Is er leven op Pluto…?), wat al jaren toch wel mijn go-to karaoke nummer is. Terwijl ik de plaat op de platenspeler legde hoopte ik deze al gelijk te kunnen horen. Maar tot mijn teleurstelling staat dit nummer als allerlaatste op de lijst. Nieuwsgierig zat ik op de vloer van mijn kamer te lezen naar de songteksten, terwijl de muziek op de achtergrond speelde, en tjonge, wat kan Het Goede Doel cynisch zijn.
Hier een voorbeeld refrein van een van mijn favoriete nummers van het album, Iets van Gevoel:
“Hij spoot soms heroïne, heel stil in het geheim
Want moeder mocht er niets van weten
Vader!
Hij dacht aan z’n vader en dromend spoot hij naast de ader
Waarna hij van angst begon te zweten”
En eigenlijk vat dit de spreekstijl van Het Goede Doel wel samen. Heerlijk om een beter inzicht te krijgen in de problematiek van jongeren uit de jaren 70 en 80. En eerlijk, ik leef wel voor het tegenstrijdige geluid van Het Goede Doel waarin aan de ene kant maatschappijkritische teksten staan met aan de andere kant leuke synthgeluiden en andere quirky effecten. Maar Het Goede Doel weet ook mooie momenten in het leven te belichten. Of toch niet: In het nummer Vriendschap lijken de lyrics op het eerste gezicht juist de pracht van vriendschap te belichten.
“Als hij begon te vechten, dan vocht ik met hem mee
Als ik in het water sprong, dook hij er achteraan
Een mooiere vriendschap, kon er in m’n ogen niet bestaan.”
Heel schattig, heel lief. Tot het volgende stuk komt waarbij de protagonist zijn vriend moet gaan missen. De vriend verhuisde naar een andere stad. En zo zingt Het Goede Doel in het refrein: “Vriendschap is een illusie, vriendschap is een droom.”
Wat voor mij dit album in zijn geheel, of beter gezegd de muziek van Het Goede Doel in zijn geheel, speciaal maakt, is dat het me aan het denken doet zetten. Ik geef toe dat ik de instrumentatie niet ontzettend denderend vind, maar dat de combi van maatschappijkritische teksten op een leuke sound me toch meer bewuster maken van de boodschap die Het Goede Doel over wil laten brengen. In de stijl van Het Goede Doel is die boodschap niet altijd even leuk, maar de geinige synthgeluiden laat mij ze vergeven.
