Daar is het dan. De eerste sitecolumn van het (college)jaar, mijn allereerste sitecolumn. Na twee jaar introco en een jaartje feestco doen, is het dit jaar aan mij om de positie van voorzitter van de siteco te vullen. En ik vind het spannend. Nieuwe dingen en nieuwe ervaringen horen erbij, en voor mij gaat dat altijd gepaard met een beetje, of heel veel, spanning. Soms hoop ik dat dat weg gaat naarmate ik ouder word.
Maar ouder worden is heel gek. Ik ben pas 20, maar ik voel me al oud. Zoveel dingen zijn al achter de rug: de basisschool, middelbare school lijken al heel ver weg. Daarnaast ben ik ook bijna klaar met mijn bachelor, en blijft na dit jaar alleen mijn scriptie nog over. Maar gelukkig heb ik ook laatst voor mezelf kunnen besluiten dat de master die ik voor ogen had, Applied Musicology, degene is waar ik echt voor ga. Het voelt heel rustgevend om die keuze gemaakt te hebben.
Een master gaat natuurlijk ook vol zitten met nieuwe ervaringen. Want ouder worden brengt ook veel nieuwe dingen met zich mee. Niet alleen deze master maar ook voor het eerst op stage. En als ik klaar ben, voor het eerst een full-time baan (hoop ik). Aan de ene kant heb ik ontzettend veel zin om klaar te zijn met studeren, even de academische wereld uit. Aan de andere kant weet ik ook hoezeer ik het ga missen, en daarmee ook Hucbald.
Dat is alleen wel misschien iets te ver vooruit kijken. Ik ben iemand die altijd vol nostalgie zit, maar ik wil er ook niet op vooruit lopen. Nostalgie kan positief zijn, een teken dat iets goed was omdat je het mist. Maar het kan je soms ook wel voor de gek houden, en ervoor zorgen dat je al gaat balen dat iets afloopt voordat het voorbij is. Ik ben blij dat ik nog een paar jaartjes zal kunnen genieten van studeren, en student zijn. Ook al heeft het nadelen (zoals een paar duizend euro studieschuld, en problemen met een kamer vinden), zit er ook veel positiefs aan.
Ik ben niet meer dat verlegen 17-jarige meisje met lang bruin haar, dat nooit iets durfde te zeggen in college. Ik heb veel geleerd, en ik heb ook veel mensen leren kennen. Ik voel me meer op mijn plek, ik voel mij meer thuis, en meer mezelf. Het is fijn om te beseffen dat deze studie, en deze vereniging, écht was en is wat ik wil(de). Hoe stressvol tentamenweken soms zijn, en hoe vaak ik ook heb getwijfeld of ik wel op de universiteit hoor: ik hou in mijn achterhoofd dat ik hiermee kan bereiken wat ik wil, namelijk een baan in de muziekindustrie. Het liefst bij een poppodium, of een festival, maar time will tell waar ik terecht kom.
Voor nu ga ik nog bezig aan mijn laatste deadline, en ga ik hopen dat ik aan het einde van deze week klaar ben met blok 1. Hopelijk zie ik veel van jullie op de volgende borrel (donderdag 7 november!) in het Pandje, om te vieren dat de tentamens en deadlines dan al lekker achter de rug zijn. En dan is het weer tijd voor blok 2… Tijd gaat snel.
