Ik denk niet dat het raar is om te zeggen dat muziek een van m’n favoriete dingen ter wereld is, anders was ik het ook niet gaan studeren. Mijn visie op muziek is wel veel veranderd door de jaren heen. Eerst luisterde ik….. Ja wat luisterde is eigenlijk, veel vrij slechte electronische muziek die nergens op sloeg. Toen viel ik in punk en grunge. Dat is heel lang mijn muziek wereldje geweest. Tegenwoordig vind ik eigenlijk alles van jazz tot metal en van bluegrass tot drum en bass wel leuk. Toch is er 1 specifieke artiest die mij heel anders naar muziek heeft laten luisteren.
Het is namelijk zo dat ongeveer 60 tot 80% van iedereen ter wereld kippenvel kan krijgen van muziek. Ik hoor bij de populatie die dat niet kan. Toch heb ik één enkele keer wel zo iets gevoeld.
Toen ik in 2017 nog op de middelbare school zat en nog naar Macklemore luisterde kwam ik via zijn album Gemini bij een kleine artiest genaamd Donna Missal. Ze klonk goed op dat ene nummer waar ze gefeatured was dus ik dacht ik ga even kijken wat ze verder te bieden heeft. Ze had pas een handje vol nummers uitgebracht. Ik druk op het bovenste nummer: Keep Lying (die tegenwoordig als demo versie op Spotify staat).
Het was een vrij slechte keuze om bij huiswerk begeleiding deze ontdekking te doen. Ik zat namelijk te strijden om door mijn geschiedenis leerwerk heen te komen.
Het nummer begint kalm, maar met een zeer duidelijke spanning die hoe dan ook als een klap in je gezicht aan gaat komen. En dat deed het hoor. Toen het refrein inzette en ze haar stem echt liet horen was ik verkocht. Ik begon fysiek te trillen. De rest van de dag heb ik me nergens meer op kunnen concentreren door haar ongelofelijke stem. Maar dan toch nog steeds geen kippenvel.
Sindien ben ik zonder succes constant opzoek naar dat gevoel. Ik wist niet dat een stem zo iets met me kon doen en wat ik wel niet zou geven om dat nog eens opnieuw mee te mogen maken.
Donna Missal heeft werkelijk de manier waarop ik maar muziek luister volledig veranderd. Eerst was het slechts iets leuks op de achtergrond, maar zij heeft heeft me echt laten zien wat muziek allemaal met je kan doen.
In de afgelopen jaren ben ik een enkele keer in de buurt gekomen van dat gevoel, maar nooit meer zo sterk. Over het algemeen kwam het in lichte vormen terug als Donna Missal nieuwe muziek uit bracht. Daarnaast is Gracie Lawrence, van de band Lawrence, ook iemand die met haar stem relatief in de buurt komt, maar het kwam nooit diep genoeg.
Tot op de dag van vandaag heb ik Donna Missal nog niet live kunnen zien. Ik wacht met alle liefde en al het geduld van de wereld op dat moment wanneer ik haar stem voor het eerst in het echt mag horen.
