“The more I see you, the more I want you“/ Meneer van Dalen en De Nieuwe Wildernis
Laat ik maar eens beginnen met jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar te wensen. Bij dezen: GELUKKIG NIEUWJAAR ALLEMAAL! Zo, dan gaan we nu even terug naar de laatste week van het net achter ons gelaten jaar. De laatste week van december 2014, waarin we te horen kregen dat we allemaal afscheid moesten gaan nemen van die o-zo-geliefde Albert Heijn-manager, meneer Van Dalen. Voor wie het gemist heeft door een eventuele wintersport of andere vakantieactiviteiten: Harry Piekema stopt ermee. Hij wil meer tijd gaan steken in andere projecten. Dit begrijpen wij natuurlijk, maar ik denk dat ik voor alle Nederlanders mag spreken door te zeggen dat we hem toch wel gaan missen op die grote televisie in al onze huiskamers.
Een aantal studenten mocht echter van geluk spreken, en hoefde meneer Piekema nog helemaal niet te missen na die afscheidscommercial die Albert Heijn uitzond. De studenten die het vak “Filmmuziek: geschiedenis en analyse” volgen, moesten afgelopen kerstvakantie namelijk de natuurdocumentaire De Nieuwe Wildernis kijken. ‘Wat heeft dat nu weer met elkaar te maken?’ vraag je je natuurlijk af. Nou, dat zal ik je vertellen: Harry Piekema is de voice-over van deze mooie natuurfilm. Zijn vertrouwde stem neemt je mee langs alle mooie en toch wel trieste dingen die in de documentaire te zien zijn. Met een beetje humor maakt hij het goed te kijken en te volgen voor jong en oud. De muziek—waarom de student filmmuziek de documentaire natuurlijk moest kijken—is ook een goede reden om de film (en daarna natuurlijk de bijbehorende Making Of) te gaan kijken. Met de aparte (trompet)klanken en dromerige, sprookjesachtige sfeer worden de beelden goed ondersteund. De voice-over bevordert het kijkplezier, omdat hij de dieren (menselijke) emoties en/of dramatiek toeschrijft.
Mijn advies is dus: wil jij ook geen afscheid nemen van Harry Piekema? Ga dan een avondje lekker op de bank zitten, pak er iets lekkers bij, en kijk De Nieuwe Wildernis. En als jij nou niets had met die vreemde Albert Heijn-manager, dan doe je hetzelfde, maar kijk je voor de beelden en de muziek.
