Op vrijdag 14 oktober 2022 speelde het Rotterdams Philharmonisch Orkest een fantastisch optreden onder leiding van dirigent André de Ridder in dé concertzaal voor klassieke muziek in Rotterdam: de Doelen. Bekend terrein dus voor de leden van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Op het programma: Samuel Barber’s Adagio for Strings, de Nederlandse première van Mason Bates’ Pianoconcert uit 2022 en de wereldpremière van de Eerste Symfonie van de Nederlandse componist Joey Roukens, geschreven in 2021. Een duidelijk modern programma waarmee het orkest zich begeeft op glad ijs. Muziek spelen waarvan de inkt nog maar net droog is moet je maar kunnen en durven.
Het concert opende met een geliefde klassieker: Adagio for Strings van de Amerikaanse componist Samuel Barber. Na het sluiten van een krakende deur hief André de Ridder zijn baton op en kon het publiek zich even in bijna spirituele rust begeven. De slepende tonen van de muziek werden door de strijkerssectie van het orkest met een uiterste concentratie neergezet. Dit was duidelijk het rustpunt in het programma en kon tevens ook gezien worden als een stilte voor de storm. Niet letterlijk natuurlijk, maar Mason Bates’ opzwepende muziek was een duidelijk contrast met het hemelse Adagio for Strings.
De befaamde Russische pianist Daniil Trifonov die de pianopartij van het concert vertolkte, werd tot de uitersten van zijn kunnen gedreven door de vaak virtuoze passages die langskwamen. Het begin van het stuk dat onschuldig begon mondde uit in een heus pianoconcert dat zelfs overeind blijft staan naast de moderne klassiekers van onder andere Prokofiev. Als toegift speelde Trifonov de befaamde bewerking door Myra Hess van Bach’s klassieker Jesu Joy of Man’s Desiring, dat voor velen wellicht als een anticlimax voelde na het pianoconcert van Bates, merkbaar een het gelach her en der in de zaal.
Het sluitstuk van de avond – Joey Roukens’ Eerste Symfonie – was een echte symfonie in al zijn proporties: grote symfonische gebaren, Wagneriaanse melodieën, maar ook kamermuzikale interactie en precisie tussen de verschillende secties van het orkest, waarbij ook het slagwerk een belangrijke rol vervulde in het geheel. Roukens kan zich nu met recht een orkestrale componist noemen na zijn vele werken voor orkest en dus nu eindelijk na zijn première van zijn Eerste Symfonie.
Het Rotterdams Philharmonisch Orkest onder leiding van André de Ridder is glansrijk geslaagd in de vertolking van dit moderne programma en kan van zichzelf zeggen dat ze zelfs in staat zijn het meest nieuwe repertoire met verve te kunnen vertolken.
