Muziek(wetenschap) en ik
Mijn eerste blok als student muziekwetenschap zit er alweer op—een blok die voor mij persoonlijk op twee manieren nogal succesvol was. Ten eerste omdat ik eindelijk weer eens voor mijn vakken slaagde zónder daarvoor een herkansing nodig te hebben. Dat leek toch alweer een mensenheugenis geleden, besefte ik me, nadat ik er even over had zitten denken. Vorig jaar ging ik als eerstejaarsstudent aardwetenschappen behoorlijk de mist in tijdens de eerste tentamens. Vrij kansloos zakte ik voor de eerste vakken van de studie en nadat ik op de eerste werkdag van 2015 een onvoldoende terugkreeg voor mijn herkansing, besloot ik ermee te stoppen. Een halfjaar daarvoor was het nog feest geweest met het behalen van mijn vwo-diploma na, jawel, een herkansing. Het zal, denk ik, begin 2014 geweest zijn dat ik voor het laatst een toets zonder herkansing met een voldoende afsloot; een maand of twintig geleden dus.
Ten tweede was dit eerste blok succesvol omdat ik intussen voorzichtig durf te concluderen dat mijn tweede studiekeuze wél geslaagd is. Nadat ik besloot te stoppen met aardwetenschappen moest ik weer helemaal opnieuw beginnen met het zoeken naar een geschikte studie, omdat ik nooit echt een tweede keus heb gehad. Het was me inmiddels wel duidelijk dat ik mijn tweede studiekeuze niet meer in de bètarichting moest zoeken. Al zoekende hoorde ik pas aan het begin van het huidige kalenderjaar voor het eerst van het bestaan van een studie genaamd ‘muziekwetenschap’. Al snel raakte ik enthousiast en mocht ik een dagje meelopen met de toenmalige secretaris van Hucbald. Na die meeloopdag heb ik me natuurlijk nog verder georiënteerd—ook op andere studies en richtingen—maar eigenlijk had ik de beslissing in mijn hoofd al wel gemaakt; muziekwetenschap moest mijn nieuwe studie worden.
In tegenstelling tot vele andere studenten muziekwetenschap ben ik dus niet iemand die van kleins af aan al veel met muziek bezig is geweest en altijd al heeft geweten iets met muziek te willen doen. Mijn interesse in muziek is zich, naar ik me kan herinneren, gaan ontwikkelen sinds 2008. Tot die tijd luisterde ik gewoon naar de radio en de daarbij behorende top-40-muziek of muziek uit andere hitparades. Maar toen kwam Coldplay met ‘Viva La Vida’ en realiseerde ik me dat ik deze single, net zoals alle andere singles van Coldplay, erg mooi vond. Coldplay werd de eerste band die ik ging ‘ontdekken’. Ik begon met het luisteren van al hun albums en kwam tot de ontdekking dat ik de albumnummers meestal nog veel mooier vond dan hun singles. Daarna ben ik langzamerhand steeds meer bandjes en artiesten gaan ‘ontdekken’ en werd mijn muzieksmaak steeds ‘alternatiever’.
Inmiddels luister ik nauwelijks radio meer en kijk ik vaak met afgrijzen naar wat er in de hitparades staat—dezelfde hitparades waar Coldplay met hun gloednieuwe single ‘Adventure Of A Lifetime’ alweer een plekje heeft ingenomen. Toen ik afgelopen week deze nieuwe single voor het eerst hoorde, werd ik toch weer zwaar teleurgesteld. Sinds het vijfde studioalbum ‘Mylo Xyloto’ is Coldplay een wel heel erg commerciële weg ingeslagen, waar het sindsdien niet meer van afwijkt. Ook ‘Adventure Of A Lifetime’ begint met een ultracatchy gitaarriffje dat zich vervolgens bijna de volledige viereneenhalve minuut van het nummer voortzet. Het nummer eindigt met de altijd uiterst effectieve ‘woohoos’, waardoor een hoge hitnotering weer gegarandeerd is.
Ondanks mijn inmiddels veel ‘alternatiever’ gewordende muzieksmaak, kan ik nog steeds enorm genieten van het ‘oude’ Coldplay, met albumnummers zoals ‘Spies’ en ‘Amsterdam’. Waarschijnlijk tegen beter weten in hoop ik dat ze nog eens terugkomen met zo’n ouderwets goed albumnummer, maar ‘Adventure Of A Lifetime’ lijkt al aan te geven dat ik dat niet op het nieuwe album hoef te verwachten dat in december in de winkels ligt.
Ondertussen blijft mijn muzieksmaak zich natuurlijk doorontwikkelen. Inmiddels is het niet meer alleen de alternatievere popmuziek waar ik van houd, maar zijn er ontzettend veel genres die me bekoren. Sinds dit jaar ben ik ook wat meer in de klassieke muziek gedoken omdat deze natuurlijk een belangrijke rol speelt in de muziekwetenschap. Hoewel mijn kennis over klassieke muziek en muziekgeschiedenis nu nog zeer beperkt is, heb ik wel gemerkt dat ik er een grote belangstelling voor heb. Dat komt goed van pas bij het vak ‘Muziek van de Westerse Wereld A’, één van de twee vakken van het tweede blok. Hopelijk wordt dit tweede blok en alle blokken daarna ook een succes en mag ik me over een paar jaar officieel musicoloog noemen.
