Musicus van de maand: ArnoCorps

Arnocorps

Laten we eerlijk zijn. Bands die goed zijn ontdek je waarschijnlijk zelf wel. Mijn emotionele connectie met een band boeit je niks. (Toevallig is het homoniem voor ‘band’ een synoniem voor emotionele connectie. Dus ja… dat had een woordgrap kunnen zijn.) Ik vind het ook niet nodig om je te vertellen wie er iets nieuws met muziek doet. Innovators zijn er immers dertien in een dozijn: als iemand niets nieuws doet, doet iemand anders dat wel. (Of zo.)

Nee, dit wil je weten: je volgende favoriete gimmick band is wellicht ArnoCorps. Wat je in elk geval móét weten is dat die, zoals elke band die iets betekent, een eigen genre heeft uitgevonden. Te weten “action-adventure hardcore rock ‘n’ roll”. Dat laat zich enigszins oneerbiedig vertalen naar ’vrijwel uitsluitend citaten uit Arnold Schwarzeneggerfilms op (voor zover ik metal kan onderscheiden) thrash metal’. Hun liedjes zijn stuk voor stuk energiek, volledig op rijm, en op het moment van schrijven trouwens nog steeds toenemende. Hun laatste album is in 2016 gekickstart en uitgekomen in 2017. Daarop is Jingle All The Way te vinden. Wat mij betreft nu al een kerstklassieker voor mensen die niet houden van kerstmuziek.

De San Francisco Bay Area is een goed klimaat voor thrash metal, dus het zal niet verbazen dat ze daar zijn begonnen en sinds 2000 een fanbase hebben. Inmiddels is op de frontman na de hele band vervangen, maar de desbetreffende Holzfeuer – want elk bandlid heeft natuurlijk een spectaculaire naam en eigen achtergrondverhaal – verkondigt met de huidige leden nog altijd een ongebreidelde, heroïsche liefde voor alles wat fout is aan jaren ’80 Arnold Schwarzenegger.

Waarom geef ik ArnoCorps een spotlight? Ze doen wat ze doen met een aanstekelijke knipoog. Lees maar een willekeurige review. Het is moeilijk om niet mee te gaan in het fabeltastische (overduidelijk verzonnen) ontstaansverhaal van de band, of om niet te glimlachen om dat iconische accent dat je van de enige echte ‘Ahnold’ gewend bent. Ze steken tijd en moeite in de beleving van hun fans. (Ik bedoel, jeetje, ze hebben een fitness-app.) Daarbij gaan ze zo lang zo ver met een onzinnig concept dat het respectabel wordt. Ze krijgen niet alleen mijn respect; de lezers van SF Weekly verkozen ze in 2008 tot “Best San Francisco (local) Rock Band”.

Dus de eerstvolgende keer als er een gesprek stilvalt, kun je zeggen: ‘Hé, ArnoCorps is een ding dat bestaat.’ Doe dit pas na de tweede date. Graag gedaan. Ook handig is dat je nu nooit meer je Arnold-quote-quotum hoeft te missen. Uhh, hoe is de muziek? Dat varieert afhankelijk van wie je bent van fantastisch to wel oké en met mate zeker wel degelijk te tolereren… Afijn, als ArnoCorps geen vurige passie in je ontsteekt, kun je je altijd nog wenden tot Austrian Death Machine. Die band doet min of meer hetzelfde.

nl_NL