Blij dat ik de column net voor Valentijnsdag mag schrijven. Kans om anderen een extra hart onder de riem te steken. Veel mensen zien het als een soort deadline om liefde te vinden, maar dat is een smartelijke manier om door het leven te gaan. We zijn het de rest van het jaar ook waard om van gehouden te worden. En dat worden we ook! Het is alleen, vanuit een soort overlevingsinstinct, makkelijker om te focussen op alles wat je mist. Liefde is er in oneindig veel vormen. Dus ik dacht, laat ik eens focussen op dingen waar ik van houd. Ik bedoel, het werkte ook voor Julie Andrews. Daar gaat-ie:
Van die momenten dat je op reis bent met een groepje, en je je lunch bent vergeten en mensen sparen wat van hun extra brood uit de mond om het met jou te delen – daar kan ik echt om janken. (Shout out naar Marchje, die dit nooit gaat lezen. Ook shout out naar Reïnda, met zijn wrap, laatst. Idunno… Voedsel maakt me emotioneel.) Harde wetenschap. (Marie Curie, OMG.) Geweldige vrienden, die voor Valentijnsdag persoonlijke chocolaatjes maken, kaartjes sturen en me nooit laten twijfelen of ik daar wel goed genoeg voor ben. Over de top jaren ’80 cartoons en bijbehorende intro’s. Überhaupt het liedje My Favorite Things. Hoe de juiste poëzie alles weet stil te leggen en vast te leggen; hoe het voor sommigen a d e m r u i m t e schept in hun ontroostbaarheid. Mijn zusjes. (Hoe geduldig en soms zelfs ontvankelijk ze bleven als ik ze probeerde op te beuren met goocheltrucs en hoe hard ze nog steeds lachen om alle slechte cadeaus die ik ze ooit gegeven heb.) Geld en bitches. (Niet echt geld en bitches. Grapje.) Hucbald. (Duh.) Hoe anders de allereerste Sitecolumn is en hoeveel vrijheid ik met dit kanaal mag nemen. De fantastische andere leden van de SiteCo, die me vast gaan vergeven dat ik óp de deadline meer dan de helft van dit stuk aan het schrijven ben. Archaïsche woorden. Neologische woorden. Woorden. Correcte interpunctie. (Sorry dat ik het hier niet gebruik.) Welgemeende taalfoutjes. Orde in de chaos scheppen. Chaos. Menselijkheid. Onlogische eindes. Meta-grapjes die je alleen zelf waardeert.
Onlogische voortzettingen. Maar laat ik het kort en zoet houden. Zoetigheid. Ik ben ook best wel fan van onconventionele manieren om je liefde te uiten. Tegen commercie zijn is geen excuus om geen lieve dingen te doen. Wat dat betreft is Valentijnsdag ook wel eens een beetje eng. Ik ga tegen iemand opbiechten dat ik heel creepy na onze eerste ontmoeting een liedje over haar geschreven heb en dan vooral hopen dat onze vriendschap het overleeft. Het leven is een veranderlijk zootje en de dingen die de moeite waard zijn, zijn het helaas ook waard om te verliezen. Wat dát betreft even een bitterzoet advies: bel je ouders eens om te zeggen dat je van ze houdt. (Je weet dat je het te weinig doet.)
Er zijn, in alle moeilijke tijden, gelukkig drie dingen die nooit veranderen: deadlines, Ash Ketchums leeftijd, en het feit dat je niet per se in een relatie hoeft te zitten om geliefd te zijn. Dankjewel dat je de tijd neemt om dit te lezen. Als je nog een soundtrack nodig hebt om overheen te huilen, raad ik Luv(sic) pt1 t/m 6 aan. (Youtube ff.) Dat is een over een decennium uitgespreid project waarvan de producer niet oud genoeg werd om het einde mee te maken. Het is een betekenisvolle odyssee over liefde ontvangen, verliezen en er wijzer van worden. Vier wat je hebt. Veilige Valentijnsdag. <3
