Toekomstperspectieven en Alumnidag
We zitten alweer midden in blok 4 en ik vind het heel raar om deze column te schrijven met het besef dat ik KKB ben. Mijn plan om af te studeren en dan meteen een master te gaan doen is compleet omgegooid. Wat wel is veranderd is dat wat ik voorheen als een mislukking zag, ik nu als een opportuniteit beschouw. Ik neem misschien een jaar extra, maar ik heb niet gefaald. De studiepunten zijn al binnen, alleen op persoonlijk gebied kon ik nog wat meer ontwikkeling en nieuwe ervaringen gebruiken. Drie jaar geleden had ik gepland om in drie jaar af te studeren, het laatste halfjaar stage te lopen, en een eenjarige master te volgen om vervolgens te gaan werken. Het jaar erop ging ik toch geen stage lopen en besloot ik een minor Italiaans te volgen. Vervolgens wou ik misschien toch een master kunstgeschiedenis doen, waar ik dit jaar al snel op terug ben gekomen. Wat zal het volgend jaar worden? Ik heb nu al een idee maar ik weet inmiddels dat dit snel kan veranderen. Ik wist op school wel al bijna twee jaar van tevoren dat ik muziekwetenschap ging studeren, dus misschien is dit toch wel de goeie keuze geweest.
Ik heb het gevoel dat dit verhaal nergens op slaat, maar soms zijn mijn hersenen gewoon een beetje incapabel. Soms moet je ook gewoon even loslaten en het eerste schrijven wat er in je komt. Ik vind het nog steeds bijzonder dat dit allemaal komt door connecties van cellen in je brein. Je denkt over het feit dat je breincellen een idee vormen, het is een soort van “mise en abyme”.
Waar ik eigenlijk op wou komen is dat je nooit echt weet wat er nog komt. Sommige mensen plannen hun hele leven uit, maar de meesten lukt het niet om het precies zo uit te voeren. Wat doe je als je interesse hebt in zo veel velden dat je eigenlijk niet kan, of niet wilt kiezen wat je later gaat doen? De maatschappij van nu is te veel gericht op één beroep, je hebt een kans om je echt passie te ontdekken en dat moet je dan je hele leven volgen. Sommige mensen vinden die ook, en dat is helemaal niet erg maar de mensen die dat niet hebben, en veelzijdiger zijn kunnen dit moeilijk ervaren. In de Renaissance dacht men daar ook anders over. Humanisten konden van alles, die veelzijdigheid werd juist als belangrijk ervaren. Ik zag laatst een super interessante TED-talk over dit onderwerp (als ik die weer kan vinden zet ik het linkje er wel bij).
Al dit nadenken over de toekomst kwam juist net aan bod bij een Hucbaldactiviteit, namelijk de Alumnidag! Ondanks de naam die misschien kan afschrikken was het een super leuke dag. Het panel was erg interessant en de drie sprekers gaven ook hun achtergrondinformatie, ervaring met de opleiding en gouden tips om “het te maken” in de muziekwetenschap. Wat dit erg leuk maakte was ook de verschillende generaties en dus verschillenden visies en ervaringen van de opleiding en studievereniging aan bod kwamen. De moderator, Ab Nieuwdorp, deed het erg goed door ook studenten en andere alumni vragen te stellen, of een reactie vragen over wat er net besproken was. Zo ontstond er een hele prettige discussie en veel nadenken over de toekomst en wat we eigenlijk echt willen doen.
De tips die bij mij echt zijn blijven hangen waren “wacht niet dat de opleiding je iets voorschotelt, als iets wat je wilt niet komt, doe het zelf. En de andere: stel iedere dag de vraag “ben ik deel van het probleem of los ik het op?”
De drie sprekers gaven dan ook aan dat degene die het maken eigenlijk vaak degenen zijn die tegen de stroom denken. Na deze informatieve panel gingen we nog een quiz doen. De prijs ging naar de verbazingwekkend enige groep zonder naam gerelateerd aan eten (chips en zoute stengels waren er ook nog), en de komkommers kwamen met weinig verschil op de tweede plek. De sleutel voor het succes was wel een mooie gemengde groep met alumni en studenten. Na de quiz was er nog gelegenheid om gezellig te borrelen en we gingen daarna met een groepje naar La Grotta. Het concert heb ik helaas gemist, maar het was een geslaagde dag.
