Nog een paar dagen, dan is het schooljaar voorbij… en daarmee ook het ‘avontuur Utrecht’ voor mij (sick rhymes). En wat was het leuk dit jaar. Nu het einde van het schooljaar in zicht komt blik ik terug, maar ook vooruit.
Ik heb veel over mezelf geleerd; op mezelf gaan wonen was een goede stap in mijn ontwikkeling. Een nieuwe en hele mooie stad ontdekken was ook zeker een pluspunt van dit schooljaar. De leuke mensen die ik heb ontmoet. Deel mogen uitmaken van Hucbald en de siteco.
Toch knaagde er voortdurend iets aan me. Door de combinatie van school en mijn werk had ik geen energie meer over om muziek te maken. Hoe graag ik het ook wilde doen, ik kon me er niet toe zetten. Toen ik uiteindelijk een mail kreeg over de herinschrijving van volgend jaar voor Muziekwetenschap, drong het door: ik moet iets veranderen aan mijn leven om me weer gelukkig te krijgen.
Begrijp me niet verkeerd – ik vind de opleiding ontzettend leuk. Het gat dat in mijn hart te voelen is, is echter te groot voor de opleiding om op te vullen. Muziek maken, in plaats van over muziek leren is mijn grootste passie. Natuurlijk wist ik dit voordat ik Muziekwetenschap ging studeren ook al, maar ik besefte toen nog niet dat dit zó belangrijk voor me was.
Dus, mijn laatste column staat symbool voor mijn laatste dagen in Utrecht. Ik verhuis terug naar mijn ouders om een jaar rust te nemen en te gaan kijken welke opleiding echt bij me past. Ik ga een gedeelte aan het werk en voor de rest ga ik werken aan mijn muzikale portfolio.
Dit was geen makkelijke beslissing en hoewel ik Utrecht en Hucbald ga missen, ben ik ervan overtuigd dat deze beslissing mij weer richting mijn geluk kan leiden.
Aan alle Hucbaldianen: jullie zijn stuk voor stuk fantastische Muziekwetenschappers. Bedankt voor dit mooie jaar.
