De dag waar elke componist naar uitkijkt: de wereldpremière van eigen werk. Voor mij voltrok zich deze heuglijke gebeurtenis op 16 december tijdens de Night of the Arts op het Tilburgs conservatorium. Een avond – of beter gezegd een nacht – met een bonte verzameling aan creatievelingen die hun kunst tentoon wilden stellen. Er waren dan ook van allerlei soorten optredens te zien. Van singer-songwriters tot aan een kamerkoor.
Bij aankomst kreeg ik een programma met een overzicht van alle festiviteiten. En daarop prijkte ook de naam van mijn compositie, die blijkbaar ook als titel gebruikt was voor het hele optreden. Mijn compositie had ik geschreven voor een saxofoonkwartet – analoog aan het bekende strijkkwartet. De uitvoering vond plaats in een bescheiden studio met een spiegelwand.
Er was mij van tevoren gevraagd of ik wat wilde vertellen aan het publiek over mijn stuk. Altijd even spannend, maar ik had gelukkig de woorden paraat die ik wilde zeggen. Na mijn korte praatje startte ik snel mijn dictafoon-app op om mijn stuk op te nemen en zette het kwartet in met de eerste noten van mijn compositie.
Het is altijd wel even spannend hoe het eindresultaat klinkt. De musici waren erg goed, dus dat was heel fijn. Een goede uitvoering is als componist natuurlijk wel wat je wil. Toen de laatste noot had uitgeklonken, barstte er een applaus los en maakte ik een kleine buiging. Het kwartet vervolgde hun programma met nog enkele stukken van andere componisten.
Al met al was het een bescheiden en ingetogen concertje, maar wel een hele mooie uitvoering. Ik was heel blij! Nu was het tijd om weer een nieuwe compositie te gaan schrijven met hopelijk ook weer een mooie uitvoering. Dat is toch waar je het voor doet.
