Hee lieve muziekwetenschappers! Ik ben Sterre, eerstejaars en gloednieuw lid van de siteco. In dit stukje wil ik jullie graag meenemen in de muzikale reis die ik deze maand heb doorgemaakt. Het varieert van singer-songwriter tot pianorock en klassiek, en ik hoop dat ik het voor jullie goed kan samenvatten!
Ik ben de maand begonnen met een ruzie met mijn vriend, waardoor ik Fiona Apple heb ontdekt. Wat heeft zij een prachtige expressieve stem! Ik luister niet vaak naar jazzachtige muziek, maar Fiona Apple vind ik geweldig. Zelfs nu het weer goed is tussen mij en mijn vriend, luister ik nog steeds naar haar. Nummers die ik zou aanraden zijn natuurlijk ‘Paper Bag,’ maar ook ‘Get Gone,’ ‘The First Taste’ en ‘Rack of His.’ Ze speelt veel met metriek en timbre, en haar teksten zijn briljant.
Per ongeluk stuitte ik daarna op Tori Amos. Ze is vergelijkbaar met Fiona Apple, het zijn allebei vrouwelijke singer-songwriters met een unieke stijl. Tori Amos’ debuutalbum, Little Earthquakes, ken ik nu uit mijn hoofd. ‘Mother’ en ‘Winter’ zijn heel mooi en breekbaar. Vooral ‘Precious Things’ is een meesterwerk, met een wat passief-agressievere ondertoon. Het heeft wel even geduurd voor ik had uitgevogeld hoe het ritme in de maat was verdeeld… Spoiler: het is géén vijfkwartsmaat, zoals het internet zegt 🙂
Naast populaire muziek luister ik ook klassiek. Deze maand waren de hoogtepunten het derde deel uit het Vioolconcert van Sibelius en het eerste deel van de Tweede Symfonie van Mahler. Ik heb ook vrij intensief geluisterd naar Bizets Carmen en symfonieën van Sjostakovitsj, omdat ik over beide componisten een stukje moest schrijven voor een opdracht. Sibelius’ Vioolconcert was een van de eerste klassieke werken waar ik écht fan van werd, zo’n tweeënhalf jaar geleden. Gek genoeg had ik vooral naar het eerste deel geluisterd, en ik heb nu pas aandachtig naar het derde deel geluisterd. Hoewel Donald Tovey het een ‘polonaise voor ijsberen’ noemde, vind ik het een krachtig, bemoedigend, vastberaden stuk. Een aanrader voor als je een opkikker nodig hebt.
Mahlers Tweede Symfonie is anders, maar zeker niet minder leuk. De symfonie heet Wederopstanding, en het eerste deel verklankt een begrafenis. Het stuk is dreigend en zwaar. De lage strijkers leiden het stuk in met variaties op een thema dat vaak terugkomt door het stuk heen. Het gaafst van dit stuk vind ik het einde: het moduleert naar majeur en het lijkt allemaal goed afgesloten te zijn, maar als je goed luistert… Is dat een contrabas, die een fragiele, haast onhoorbare noot speelt? Zodra de luisteraar zich dat realiseert, wordt er door de contrabassen ingezet met een dalende, marsachtige melodielijn die een angst bevestigt en de hoop op een goed einde voorgoed doet verdwijnen. Het begin van het stuk herhaalt zich, maar het ontwikkelt zich veel sneller: thema na thema wordt weer ingezet en herkend. En dan: een waardig dramatisch slot. Ik kan hier niet naar luisteren zonder er volledig in meegezogen te worden, Mahler heeft zijn symfonie met uiterste zorg samengesteld en meesterlijk opgebouwd. En dit is dan alleen nog het eerste deel.
Dat was oktober! Ik heb voor jullie een playlist samengesteld, mochten jullie nieuwsgierig zijn geworden, de link staat onderaan. Alle muziek waarover ik het heb gehad staat erin, samen met wat andere vergelijkbare muziek waar ik ook naar heb geluisterd, maar die verder niet heel belangrijk waren. Een paar van die honourable mentions zijn ‘Strange,’ ‘Waiting Around to Die,’ ‘Day is Done’ en ‘Kidnapping an Heiress,’ van Big Thief, the Be Good Tanya’s, Nick Drake en Black Box Recorder. Qua genre zou ik het allemaal onder indie pop, singer-songwriter en folk scharen. Fijne en zachte herfstmuziek. Ik wens jullie een fijn november toe, en veel luisterplezier!
