Bijna alle nummers hebben voor mij wel een soort donkere ‘keerzijde’ en zelfs uit de meest vrolijke nummers in mijn playlists komt soms iets verborgen triests naar boven. Bijvoorbeeld ‘I’m Still Standing’ van Elton John: een opgewekt lied met een super positief denkbeeld, laat me soms in stilte zittend voor me uit kijken, wat sterk contrasteert met het opgewekte drumschema en de bas die aanzet tot dansen. Een van de weinige nummers die dat niet hebben – of waar ik tenminste actief bij heb stilgestaan dat het die keerzijde niet heeft – is ‘My Silver Lining’ van First Aid Kit. Het maakt niet uit hoe ik me voel als ik dat nummer hoor, het brengt altijd een hoopvolle warmte met zich mee waardoor de zon nét iets feller lijkt te schijnen. Afgelopen tijd luister ik steeds meer naar muziek van First Aid Kit, maar ik heb nooit echt de moeite genomen om te kijken wie ze nou eigenlijk zijn en waar ze vandaan komen.
Zussen Johanna en Klara Söderberg zijn kinderen van twee creatieve geesten; hun vader was deel van de Zweedse 80s popband Lolita Pop en hun moeder leraar cinematografie. Op jonge leeftijd zongen en schreven ze al muziek samen en noemden hun folkduo First Aid Kit. In 2007 (toen ze 16 en 13 waren) stuurden ze een demo van ‘Tangerine’ naar de Zweedse radio, die het uitzond waardoor ze op de radar kwamen en begonnen met live optredens; dit is een van de betere voorbeelden van ‘niet geschoten is altijd mis’. Hun eerste EP Drunken Trees (2008) en debuutalbum The Big Black and the Blue (2010) waren beiden geproduced bij hun vader. Blijkbaar is door hun internationale touren Johanna gestopt met de middelbare, waar Klara er überhaupt nooit mee is begonnen.
Je zou wel kunnen zeggen dat het Zweedse supersterren zijn, met een hart voor live optreden. Sinds hun doorbraak op de Zweedse radio met ‘Tangerine’ lijkt het alsof ze geen moment stil hebben gezeten, door optredens over de hele wereld én het schrijven uitbrengen van nieuwe muziek. 2014 bracht het album Stay Gold, waar onder andere ‘My Silver Lining’ op verscheen. Hierdoor ontvingen ze de Swedish Composer Award. In 2019 schenen ze onder hun ongelofelijke ambitie te bezwijken en besloten ze om een break te nemen van een half jaar: “I needed to figure out who I was outside the band, and if it all falls apart, that I’m still going to be a person who has other things,” aldus Klara.
Naast hun eigen muziek brengen Johanna en Klara ook vaker covers uit, bijvoorbeeld van ‘On the Road Again’ van Willie Nelson of ‘Suzanne’ van Leonard Cohen. Klara was toen ze jong was al een groot fan van country en folkmuziek, invloeden van bijvoorbeeld Leonard Cohen is vaak terug te horen in hun muziek.
Het is mooi om te zien hoe ze over de jaren zijn gegroeid – in hun muziek, maar ook als individuele personen. Ik ben nog steeds verliefd op hun prachtige harmoniseren en wordt er nog steeds warm van vanbinnen.Ik hoop dat ze nog een keer naar Nederland komen, zodat ik het in levende lijve kan meemaken.
