Toen ik van de week de melding kreeg dat de tijd was aangebroken om
belastingaangifte te doen, vergezeld door het mooie vroege lenteweer van
afgelopen week, kwam het besef dat het alweer maart was tot mij. Dat maart is aangebroken
betekent ook dat we bijna al op de helft zijn van blok 3. Voor mij, en flink
wat mede-studenten, betekent dit dan ook de helft van harmonie- en vormleer (*slik*).
Dit jaar zal ik mij voor de tweede maal wagen aan de uitdagingen die dit vak voor
mij in petto heeft.
Vele Hucbaldianen zullen de momenten van blinde paniek door alle regels, de
vele angsten en onzekerheden, en de momenten van extase wanneer je een opdracht
eindelijk snapt die ik ervaar en ervaren heb gedurende dit vak herkennen, dan niet
uit het verleden, dan wel heden. Als tweedejaars student tussen de eerstejaars
gedurende dit vak, voel ik echter wel een druk op mijn schouders. Waar vele
eerstejaars al gemakkelijk overweg lijken te gaan met het analyseren van
7-delige stukken, is het vaststellen van muzikale volzinnen voor mij al
uitdagend zat (het is daarentegen wel opvallend dat de harmonieleer mij dit
jaar makkelijker af lijkt te gaan dan de vormleer, terwijl dit vorig jaar duidelijk
andersom was). Toch geeft het voldoening dat ik, ondanks mijn onbekwaamheid
voor muziekleer, zo nu en dan een eerstejaars uit de brand kan helpen wanneer formele
zaken betreffende het vak niet helemaal duidelijk zijn. Ervaring is de beste
leermeester, nietwaar?
Terwijl ik dit column schrijf, schieten mijn gedachten over naar het
werkcollege van morgen. Deze zal in het teken staan van omkering van dominantakkoorden
en modulatie, waarover ik nog zo’n 65 bladzijden uit het handboek moet lezen,
maar dat zijn zorgen voor later deze dag. Gelukkig heb ik daarentegen al wel mijn
in te leveren cijferopdracht afgerond.
Als ik terugkijk op afgelopen vier weken, heb ik het gevoel al vele regels en
gebruiken uit de harmonie- en vormleer te kennen en beheersen. Helaas verdwijnt
deze euforische gedachte als sneeuw voor de zon na een snelle blik op de
cursushandleiding, die deze illusie keihard tegenspreekt.
Misschien is dit dan ook wel het moment waarop ik mijn uitstellende gedrag
onder ogen moet komen en mijzelf dien te richten op mijn verplichtingen als muziekwetenschapstudent…
Zal ik dan toch maar zo dadelijk beginnen aan die 65 bladzijden? Dat lijkt me
wel zo verstanding. Maar eerst nog even een kopje thee en een aflevering van
die ene serie. Of misschien twee. We zien wel.
