We hebben allemaal wel een villain in ons. Een stem in ons hoofd die ons ervan wil overtuigen dat we niet goed genoeg zijn; die dingen zegt als ‘zie je wel, je kan het niet. Je had hier niet hoopvol over moeten zijn’ of ‘die mensen vonden het niet leuk dat je erbij was/om je te zien;’ deze stem wordt ook wel ‘anxiety’ genoemd. We hebben natuurlijk allemaal wel eens last van anxiety, maar sommige mensen (zoals ik) hebben ook daadwerkelijk ‘gegeneraliseerde angststoornis’ (of bijvoorbeeld sociale angststoornis, er zijn verschillende variaties). Dit is een term voor de grote kapstok die overmatig piekeren heet.
Piekeren kan ik als de beste. Ik begon hier sinds dit schooljaar weer steeds meer last van te krijgen door bijvoorbeeld veel drukte en te hoge verwachtingen van mezelf. Tot op het punt dat ik mezelf zo angstig had gemaakt dat ik helemaal niks meer uit mijn handen kreeg voor de rest van de dag. Dus begon ik met therapie (woep woep). Dit is altijd een goed idee (wow nee echt) en ik kan het iedereen die alleen al gewoon over zijn gevoelens wil praten aanbevelen. Therapeuten kunnen namelijk erg goed luisteren en geven je ook nog eens praktische handvatten mee naar huis. Vaak hebben we het zèlfs gewoon gezellig. Mijn review: geweldig, 10/10.
Als ik hier alles moet samenvatten wat ik dankzij therapie tot nu toe (over mezelf) geleerd heb, dan kan ik er beter een masterscriptie over schrijven, want dat is nogal wat. Ik hou het daarom bij deze geweldige, simpele truc, genaamd ‘defusie’: het proces van afstand creëren. Ik wilde namelijk graag meer afstand nemen van mijn piekergedrag. Als je niet oppast, blijf je namelijk je hele persoonlijkheid nog aan je angsten hangen, en dat moet je in mijn ervaring dus niet willen. Je bent namelijk veel meer dan je angsten, dus dat mag je ook gewoon beamen naar jezelf en anderen toe.
De tip gaat als volgt: geef je innerlijke criticus, perfectionist, of piekerstem een naam. Simple as that. Mijn therapeut vertelde dat veel mensen graag een Disney villain kiezen die goed bij hen en hun angsten past. Ik pakte natuurlijk meteen BuzzFeed erbij om een quizje te doen over welke Disney villain ik ben. Daar kwam toen de boze stiefmoeder uit en dat vond ik toch een beetje lang en ongezellig (wel erg grappig overigens; stiekem ben ik gewoon super evil). Dus kwam ik uit bij een van mijn favoriete villains (en überhaupt films): Yzma uit Keizer Kuzco. Ze is paniekerig, bekritiseert Kronk continu en is ook wel een beetje silly. Perfect.
Heb je een naam gekozen? Het enige wat je nu nog hoeft te doen is je angsten voortaan aanspreken met deze naam. Dit is lastiger dan het lijkt, want je denkt vaak al gauw van ‘oei, ik ben weer eens aan het piekeren’ of zelfs ‘oei, ik doe alles verkeerd en mijn leven is een ramp’ als je even niet oplet. In plaats van mezelf ervan overtuigen dat dit niet waar is, zeg ik nu tegen mezelf ‘ah daar is Yzma weer’ als ik zoiets denk. Hierdoor is er meteen afstand tussen jou en je gedachten. Fun fact: gedachtes zijn namelijk maar gewoon gedachtes. Ze komen en gaan.
Als je nu ook nog een paar mensen vindt die meedoen met je anxiety-stem bij die naam noemen, dan zit je helemaal gebakken. Ik vind het zelf erg fijn dat mijn therapeut en mijn partner (en misschien binnenkort ook mensen bij Hucbald haha) mijn stem Yzma noemen, voor als ik het even vergeet. Als je dan toch per ongeluk zegt dat je je zelf heel erg zorgen maakt, dan kan iemand anders je accountable houden door ‘het is oké, het is Yzma maar’ te zeggen. Ik hoop dat jullie net zo veel plezier uit deze tip halen als ik. Het iconische citaat ‘Pull the lever Kronk. WRONG LEVER!’ zal voor mij in elk geval nooit meer hetzelfde zijn.
Caya van Toorn
