Hola! Ik ben Noa en voor de maand november krijg ik de eer om de muziekmaand te schrijven! En in deze muziekmaand zit er een rood duiveltje onder het gras: mijn afgelopen maand bestaat, tot mijn verrassing, uit bijna alleen maar Belgische artiesten! Waarschijnlijk een soort traumaverwerking van al die keren dat mijn ‘hometown’ Breda in het weekend omgetoverd werd tot een speelparadijs voor Vlamingen(love naar Vlamingen tho <3). Maar hoe dan ook, ze kunnen wel muziek schrijven!! (maar eerlijk, ik blame het algoritme van Deezer, een Frans muziekbedrijf waarop ik mijn muziek luister. Dit is gewoon een moderne vorm van Franse propaganda.)
Dus deze muziekmaand staat in teken van mijn favoriete Belgische muzikanten van het moment! De artiesten zijn erg hedendaags, verwacht dus geen klassiekers, zoals muziek van Stromae of nostalgische Kabouter Plop. Vandaag schets ik een klein beeld van de hedendaagse Belgische populaire muziek!
Mijn all-time-favourite: ANGÈLE
Deze Wallonische zangeres, geboren in een familie bestaande uit muzikanten en acteurs, heeft eigenlijk haar jaren van glorie eigenlijk al gehad. Toch blijven haar nummers echte bangers. Het zijn vaak niet de meest complexe songs ooit: simpele akkoorden op een synthesizer met een chille bas en passende beats, veelal geschreven vanuit de slaapkamer. Want zo begon het ook een beetje bij Angèle, van bedroompop tot singles uitbrengen met artiesten als Dua Lipa. Maar die quirky geluiden van haar synthesizer als opkomend artiest, zoals in haar debuutsingle La Loi de Murphy, laat ze ook nu niet achterwege, waardoor Angèle haar eigen sound heeft gecreëerd en muziekprijs naar muziekprijs heeft gewonnen.
Elke maand heb ik wel een favoriete nummer en voor deze maand was dat Tout Oublier. Dit nummer heeft Angèle geschreven samen met haar broer Roméo Elvis, die tevens ook een bekende rapper is in Franstalige landen. Met het nummer willen ze het publiek laten weten dat je soms dans en vrolijke muziek nodig hebt om pijn uit het verleden te verwerken.
Voor mij hebben haar nummers een speciaal plekje in mijn hart. Op dezelfde nummers kan ik op het ene moment mijn ogen uit huilen en op een ander moment niet stoppen met lachen.
Overige aanbevelingen: La Loi de Murphy, Démons, J’entends, SEMPRE/JAMAIS
Mijn laatste obsessie: Tamino
Zijn gezicht heb je waarschijnlijk wel ergens voorbij zien komen ( ik op Pinterest lol). Een scherp gezicht, met zware ogen en een grote ronde oorbel aan een oorlel. De stijl van deze Belgisch-Egyptische zanger heeft iets unieks. Het is alsof Nick Drake een rondreis heeft gemaakt door het Midden-Oosten, en eerlijk, ik leef hiervoor. Tamino schrijft vaak langere nummers van 4 tot 6 minuten, met veel herhaling van bepaalde gitaar of piano akkoorden en toonladders. Dat geeft het een rustig en mediterend gevoel, wat ook wel passend is bij traditionele Arabische muziek. Zelf ben ik van mening dat het erg waardevol is wanneer muzikanten op zoek gaan naar hun culturele roots en die ook toepassen in hun muziek.
In zijn muziek wordt je als het ware meegenomen op een soort reis naar een andere wereld. Dit heb ik heel erg in het nummer Indigo Night. Door het gebruik van traditionele instrumenten en prachtige poëtische Engelse teksten is het alsof Tamino een verhaal vertelt uit 1000 en 1 nacht en voelt het alsof ik op een vliegend tapijt naar zijn muziek aan het luisteren ben.
Overige aanbevelingen: Cigar, Habibi, Sunflower
Rising star: Pierre de Maere
Deze 23-jarige zanger uit Wallonië is nog in staat normaal over Belgische straten te lopen. Pierre de Maere heeft zijn fame in België nog niet, maar in Frankrijk is hij niet weg te denken. Ik weet nog goed dat ik een reclame van Pierre de Maere zag in de Parijse metro, wat eigenlijk een trieste verschijning is voor een promotie. Dat hij niet populair is in met name het Nederlands sprekende deel van België komt misschien doordat Pierre de Maere in het Frans zingt(hij begon met Engels, maar was geen succes: zie het nummer Judas). Ondanks dat er meerdere nominaties en prijzen op zijn naam staan bij Franse muziekuitreikingen, heeft hij nog nooit een concert gehouden in Vlaanderen.
Als ik Belgische kranten mag geloven is hij de ‘nieuwe Stromae’ . En ik begrijp wat ze ermee bedoelen. Net als Stromae varieert Pierre met allerlei elektronische sounds en stemeffecten, wat een beetje een quirky effect geeft. Met een scheutje narcisme in de lyrics en een stem die verschillende kanten opgaat, en wel eens overslaat, zet Pierre duidelijk zijn stap op het podium. Een drama queen die naar mijn mening meer aandacht mag krijgen, en dat laat hij ook blijken met zijn teksten: ‘’Docteur, Un Jour je Marierai un Ange’’, Dokter, op een dag zal ik trouwen met een engel!
Overige aanbevelingen: Enfant de, Mercredi, Lolita
Honorable mentions:
- STIKSTOF: dit is een soort De Jeugd van Tegenwoordig, maar dan met een Vlaams accent (en niet zo iconische lyrics als die van de jeugd).
- Oscar and the wolf: een band echt voor de radio gemaakt, veelal electropop en pop. Ze hebben een tijdje terug een nieuw album uitgebracht genaamd ‘Taste’.
- Bazart: Indie-pop groep die hun teksten in het Nederlands schrijft. Ze omschrijven hun muziek zelf als ‘donkere indiepop in de moedertaal’.
