Fac me tecum pie flere, crucifixo condolere, donec ego vixero – Anoniem.
Pasen is voor de meeste Nederlanders toch wel een feest dat vaak gecombineerd wordt met – al dan niet verplichte – familiebezoeken. Helaas zit dat er dit jaar niet voor mij niet geheel in, want dit jaar ben ik met Pasen in het kleine ziekenhuis van Breda te vinden. Niet omdat ik ziek ben, maar om het patiëntenbedrijf te faciliteren. Collegae praten over wat ze van Dave Roelvinks’ optreden in “The Passion” vonden, waardoor je als ietwat pretentieuze muziekwetenschapper toch snel een beetje buiten het gesprek valt. Pasen associeerde ik voornamelijk met een feest waarbij de commercialisering van muziek nog enigszins beperkt is gebleven, in tegenstelling tot kerst, maar ook dat lijkt helaas niet geheel waar te zijn.
Bij thuiskomst was het echter wel mogelijk om een ander genre paasmuziek op te zetten: ik ben zelfs op zoek gegaan naar muziek die ik eigenlijk nog niet kende. Een nieuw favorietje is dan ook wel Penderecki’s “Stabat Mater”. Binnen Hucbaldiaanse kringen – en hierbuiten in iets mindere mate – is voornamelijk zijn Threnody for the Victims of Hiroshima bekend/berucht, waardoor de naam van deze componist direct wat connotaties oproept. Voor diegenen die het werk niet kennen: de Threnody for the Victims of Hiroshima is een werk voor strijkorkest, waarin uiteindelijk 52 strijkers ieder een eigen toon in het microtonale stelsel speelt. Het resultaat is echt – enkel in de letterlijke zin des woords – verschrikkelijke muziek. Het “Stabat Mater” is een wat minder radicaal werk en is wat serener van aard. Fraaie op-Gregoriaans-lijkende melodietjes in een semi-avant gardistisch jasje en zelfs eindigend op een grote drieklank. In een iets meer tonale (en Lutheraanse) bui zette ik anders toch maar Heinrich Schütz zijn Die sieben Wörte Jesu Christi am Kreuz op. Ook dit stuk werkt als een prima mogelijke interpretatie van een paasgedachte. Een bijzonder – in de positieve zin des woords – karige zetting, waarbij de woorden des Heerens mooi verheven worden door imitaties in het orkest. Dan denk je toch: beter dan dit wordt het niet?
