“We All Stand Together” – Paul McCartney
Vijf weken geleden beschreef ik het al kort: dat fantastische kerstgevoel. Toen nog 45, nu nog slechts 10 dagen tot kerstavond. Al wekenlang draag ik regelmatig vol trots mijn dikke trui met sneeuwpopjes en besneeuwde dennenbomen, inclusief geheime feature dat er een schel “Jingle Bells” uit kan klinken (nouja, niet meer zo geheim aangezien ik het regelmatig laat horen [tot grote ergernis van velen, mijn excuses]). Het kerstgevoel is natuurlijk niet compleet zonder muziek. Dat is dan ook waar ik met genoegen de rest van deze column aan wil en zal gaan wijden, aangezien ik kerstmuziek persoonlijk zeer serieus neem. Binnen het ‘genre’ is er nog zo ontzettend veel diversiteit, iets dat ik de komende alinea’s even wil verduidelijken.
Oké, laat ik beginnen met de eerste categorie, namelijk de traditionele christmas-carols. Bij het horen van dit soort nummers is het helemaal voor te stellen: een donkere avond, er ligt al een deken van sneeuw die alsmaar dikker wordt door de continu vallende sneeuwvlokken, terwijl in de verte een prachtig meerstemmig koor klinkt. “Silent Night,” “God Rest Ye Merry, Gentlemen” en “Oh, Christmas Tree” zijn vreemde fenomenen, waarmee elk jaar tientallen artiesten helaas denken een hit te gaan scoren door nóg een ‘hippe’ versie te maken. Deze versies passen vaak te goed in het volgende subgenre…
Het tweede onderscheid dat gemaakt kan worden tussen nummers binnen het kerstgenre is dat van foute nummers. Deze knallen meestal uit de speakers van een net zo fout kerstfeest, waarbij het hele gezelschap uit volle borst probeert mee te zingen met de songtekst. Vaak is er echter slechts 1 couplet en het refrein bekend, dat men tot in den treure herhaalt (mocht je tot de groep behoren die wel de complete teksten van mijn volgende voorbeelden kent: gefeliciteerd!). Muzikaal gezien heeft het vaak een net iets te simpele structuur met een achtergrondkoortje, heel erg veel ‘Yeahyeahoeh’, triangels, klokkenspel, een stevige beat en NATUURLIJK de sleighbells. Hét perfecte voorbeeld van dit type komt nu waarschijnlijk al in je op: Mariah Careys “All I Want for Christmas is You” ontbreekt nooit op foute feestjes. Maar vergeet niet Wham!’s “Last Christmas” en—alvast sorry hiervoor, fans—Queens “Thank God It’s Christmas” past op vele punten toch erg goed in dit genre.
De derde groep bestaat uit de échte klassiekers. Hoewel velen op de nummers uit de foute categorie al snel de stempel ‘klassieker’ drukken, is er toch een verschil met de échte klassiekers. Hieronder versta ik nummers uit ongeveer de jaren ’40, ’50 en ’60, zoals Andy Williams’ “The Most Wonderful Time of the Year”. Inderdaad, veel muzikale aspecten uit de foute kersthits zijn ook hier van toepassing, maar toch zijn ze meer classy en een stuk rustiger voor het gehoor vanwege het ontbreken van de keiharde beat die in de foute categorie zo onmisbaar is. Ook het “White Christmas” van Bing Crosby en allerlei varianten van “Jingle Bell Rock” vallen hieronder. De vlottere nummers zijn perfect voor een brede glimlach en zetten direct aan tot het doen alsof je in een musical zit: pirouetjes en ongecontroleerde, blije sprongen zijn het gevolg.
Ten slotte de jazz/swing nummers, mijn persoonlijke favoriet. Hiermee bedoel ik vrijwel alle bovenstaande nummers (de foute zijn wat minder geschikt) bewerkt tot jazzversie. Een tip is de Merry Christmas: Jazz-afspeellijst op Spotify. Of het nou de “Jingle Bells” van Ella Fitzgerald, Benny Goodman, Fats Waller of Duke Ellington is: allemaal zijn ze even rustgevend en opzwepend tegelijkertijd. Zoete en warme klanken van trompetten en Frank Sinatra… Ik heb niet veel verstand van jazz, maar ik weet wel dat ik dit fantastisch vind.
Waarom is zo’n categorisering handig? Geen idee. Het is altijd al zo, maar vooral de laatste tijd wordt alles om een of andere reden in groepen verdeeld en in hokjes geplaatst. Eigenlijk slaat dat, net zoals de indeling in deze column, helemaal nergens op. Kerstmuziek is en blijft kerstmuziek, in welke vorm dan ook. Daarom lijkt me fantastisch als we voor deze kerst (en alle die gaan volgen) een afspeellijst samenstellen die uit van alles en nog wat bestaat. Frank Sinatra af laten wisselen met Mariah Carey, Nick & Simon, Bing Crosby, Wham! en Ella Fitzgerald: lekker eclectisch! Maar ook de nummers die buiten deze subgenres vallen mogen niet vergeten worden, zoals “We All Stand Together” (PAUL!). Deze artiesten zijn allemaal totaal verschillend, maar toch is het allemaal in essentie hetzelfde en heeft het gelijke intenties: kerstmuziek.
Alvast vrolijk kerstfeest! En wees een beetje lief voor elkaar.
