Voor het vak International Journalism and Anglophone Media Studies, moest ik naar een live-event gaan, om er uiteindelijk een nieuwsbericht over te schrijven. Afgelopen woensdag ging ik dus aan de slag met het uitzoeken van een interessant evenement.
Ik typte “concerten” in de welbekende Google-zoekbalk en vond zo mijn weg naar recente concerten. Dream Theater zou binnenkort optreden (vandaag, morgen, en overmorgen), maar ik ben al een keer naar die band geweest. Ennio Morricone zou zondag optreden. Morricone in Nederland? Dat is interessant. Voor de grap bekeek ik de aankondiging met de gedachte: na‑tuur‑lijk is het concert uitverkocht. Ik bedoel: Ennio Morricone! Zelfs als er kaarten over zouden zijn, dan zijn dat enkel nog peperdure VIP-kaarten, toch? (Wat overigens de moeite waard kan zijn, daar niet van… Ik bedoel, ik had een VIP-kaart voor… Taylor Swift’s 1989 World Tour afgelopen jaar!!! ☺ Maar dit terzijde.) Tot mijn verbazing waren er nog kaarten over voor alle rangen. Snel kocht ik dan ook een kaartje en ik verheugde me gelijk op de zondag!
Gisteren, om acht uur ‘s avonds begon het concert in de Ziggo Dome, Amsterdam: Ennio Morricone – 60 Years of Music World Tour! Heel formeel werd het koor en het orkest aangekondigd en uiteindelijk liep Ennio het podium op, buigend naar het publiek en daarna zittend op zijn dirigentenstoel.
Veel filmmuziek van films die ik kende kwam aan bod, zoals muziek uit The Legend of 1900 (1998), en natuurlijk muziek uit The Good, The Bad and the Ugly (1966) en Once Upon a Time in the West (1986). De hoogtepunten waren dan ook “Man with a Harmonica” (staande ovatie) en “The Ecstacy of Gold” welke nogmaals als toegift werd uitgevoerd.
Enkele stukken uit Morricone’s recentste soundtrack, tevens Academy Award-genomineerd, voor Quentin Tarantino’s The Hateful Eight (december 2015), kwamen ook aan bod. Dit was een verrassing voor mij, want ik wist niet dat Tarantino en Morricone toch echt samen zijn gaan werken.
Alhoewel ik het jammer vond dat er geen muziek van The Secret of the Sahara (1988) aan bod kwam—mijn favoriete Morricone-soundtrack—was het een geweldige ervaring het geluid van Morricone van zo dichtbij mee te mogen maken. Nu maar hopen dat hij op 28 februari eindelijk zijn Oscar krijgt!
