Chovansjtsjina: een opera met een verhaallijn die net zo complex is als de naam al doet vermoeden (ik kan het volgens mij nog steeds niet normaal uitspreken). De opera is in 1880 geschreven door Modest Moesorgski.
Het verhaal is eigenlijk niet samen te vatten, maar volgens de man die de inleiding verzorgde is dat ook niet belangrijk. In het verhaal stonden een aantal vorsten en hun geliefden centraal, de onderlinge relaties waren nog wel redelijk te begrijpen, namelijk: Andrej is de zoon van Ivan, Marfa is verliefd op Andrej, maar Andrej heeft zijn zinnen gezet op Emma, alleen Ivan vindt Emma ook wel aantrekkelijk. Verder waren er nog Golitsyn, Dosifey en Sjaklovity die allemaal leiders van bepaalde groeperingen waren. Dit zijn best veel solisten waardoor het in het begin nog lastig was om de personages te onderscheiden, maar in de loop van het stuk werd het wel duidelijk wie wie was.
Veel meer was er eigenlijk niet van het verhaal te maken. Niemand, op een enkeling na, begreep wat er gebeurde.
Het decor was heel abstract en veranderde nauwelijks gedurende de opera. Het bestond uit een grote witte muur met in het midden een gat wat wit of zwart was, of een schilderij liet zien. Dit schilderij werd aan het begin en aan het eind van de opera uitgebeeld op het podium. Op het podium heeft de hele voorstelling een dood paard gelegen, alleen weet volgens mij niemand wat die daar deed.
We zaten heel erg vooraan waar het nadeel dat het lastig was om de boventiteling goed te lezen aan zat. De boventiteling niet lezen was overigens geen optie, want zonder de vertaling van de Russische tekst heb je echt geen idee wat er gebeurt.
Het voordeel aan zo ver vooraan zitten was dat we de concertbak in konden kijken. Want de muziek, die was ontzettend mooi. Ondanks dat het verhaal niet te volgen was, zorgde de muziek er voor dat je toch helemaal in de opera gezogen werd. Het begon al bij de ouverture, die echt prachtig is en waar aan het einde nog een keer van te genieten was. Hier tussen ging het van mooie, rustige stukken, met maar één of twee zangers en een paar instrumenten, tot grootse stukken waarbij het hele orkest forte speelde en een enorm koor meezong.
Naast de solisten werden ook lange passages door de koren gezongen. Vooral het mannenkoor liet vaak van zich horen. Iedereen was na afloop onder de indruk van de zangers en zangeressen en er waren natuurlijk een aantal favorieten. Zo vond ik dat de zangeres die Marfa vertolkte een prachtige stem had.
De opera zou 4 uur duren, waar een aantal Hucbaldianen wel tegenop zagen, maar in de eerste pauze was gelijk te merken dat de opera onze aandacht gegrepen had. Halverwege het eerste deel werd gedacht dat er al een pauze was, omdat de lichten deels aan gingen, maar dit bleek niet het geval te zijn.
Tijdens de eerste pauze werd het één en ander aan elkaar uitgelegd over welke zanger nou precies welke personage was. In de tweede pauze lag het onderwerp van de gesprekken meer bij hoe mooi en fantastisch de opera was en hoe het totaal tegen de verwachtingen in ging. De mensen die het verhaal niet echt begrepen hadden zich er maar bij neergelegd en gingen het laatste deel vooral genieten van de mooie muziek en de personages, misschien zou het één en ander nog duidelijk worden. Het laatste deel heeft mij niet echt opheldering gegeven over waar de opera over ging, maar na afloop werd duidelijk dat iedereen, of hij/zij het verhaal nou begreep of niet, ontzettend genoten had. Het bezoeken van de opera Chovansjtsjina was dus zeker een geslaagde activiteit!
