Na drie jaar zit ik hier eindelijk: in blok 3 ga ik aan mijn scriptie beginnen. Wat een spanning! Sinds begin van mijn tweede jaar ben ik al op zoek naar een onderwerp, maar het blijft zo moeilijk; ik ben er nog steeds niet uit en het is tijd om knopen door te hakken. Het is ongelofelijk hoe snel tijd voorbij kan gaan. Ik heb gemengde gevoelens. Ergens ben ik blij dat ik het tot hier heb gered, maar ik heb nog twijfels over alles. Ik voel me helemaal niet klaar of af te studeren. Ik wil nog meer leren, andere vakken volgen, en dan vraag ik me af: moet ik eigenlijk wel afstuderen? Kan ik het niet een jaartje verschuiven? Meer zekerheid krijgen in welke master ik eigenlijk wil doen en uitzoeken wat ik echt wil met mijn leven. Toch heb ik ergens een goed gevoel bij het idee om in 3 jaar af te studeren. Ik zie mezelf helemaal niet als een goeie student, maar het is me wel gelukt – tot nu toe, nog 2 blokken te gaan! – om alles te halen. Als ik terugkijk naar alles wat ik in die 3 jaar heb gedaan, mag ik me toch best trots voelen. Ik heb mijn familie achtergelaten en ben in mijn eentje naar Nederland gekomen. Dat betekende dat ik snel heb moeten groeien en zelf veel heb moeten regelen. Dat ging toch beter dan ik had gedacht; voor een verwend kind met ouders die bijna alles voor me deden was het toch eens tijd dat ik de grote wijde wereld in ging.
In die tijd heb ik ook meer over mezelf ontdekt. Slechte, maar ook goeie dingen. Ik heb ruimte gehad om ook mijn eigen ideeën te ontwikkelen op verschillende gebieden. Voor het eerst kreeg ik meer interesse in politieke zaken en heb ik meegedaan in gesprekken over o.a. gender en cultuur. Zo ben ik ook bewuster geworden van klimaatverandering en heb besloten er écht iets aan te gaan doen door zero waste te gaan leven. Dat is toch de grootste verandering geweest die ik heb meegemaakt. Anderhalf jaar geleden zag ik deze video’s online en veranderde alles in een klap. Ik was altijd milieubewust geweest en was altijd degene die mensen aansprak als ze iets op de grond gooiden in plaats van in de afvalbak, maar dit opende mijn ogen. Ik keek in mijn kamer en zag overal afval. Tientallen plastic flesjes, verpakkingen van brood, cereal bars en to go sandwiches. Ik besloot meteen om te investeren in herbruikbare bakjes en zakjes en ging zo voor de eerste keer boodschappen doen. Dat was een grote teleurstelling. Verpakkingen zijn echt OVERAL. Ik ging terug naar huis met een paar losse groenten en een leeg gevoel.
Gelukkig heb ik het niet opgegeven en heb ik veel onderzoek gedaan. Ik kwam veel blogs tegen – zelfs een paar Nederlandse! – die over het thema schrijven en veel tips geven. Dat heeft ontzettend geholpen, ook om te zien dat steeds meer mensen hiermee bezig zijn. Zo heb ik veel geleerd, bulk winkels gevonden, over green washing gelezen en veel diy’s getest. Bijna twee jaar later ben ik nog steeds niet perfect en maak ik nog best veel afval, maar ik heb gewoon geaccepteerd dat ik niet alles verpakkingsloos kan halen en dat ik als student niet per se een groot budget ervoor heb. Andere dingen kan ik ook nog verbeteren, zoals vegetariër worden – ik eet nu af en toe nog vlees – geen kleding meer van grote fast-fashion industrieën kopen, maar ook dat is een heel langzaam proces.
Nu ik het zo zie, heb ik in drie jaar echt veel bereikt, en had ik drie jaar geleden echt nooit kunnen denken dat zo veel zou veranderen. Ik ben echt een doorzetter, anders was ik nooit hier gekomen, en waarschijnlijk al lang teruggegaan naar mijn ouders. Dat heeft me aan het denken gebracht en laten realiseren dat ik inderdaad een laatbloeier ben, maar het gaat om het proces. So, who cares, ik kan dan altijd wat achterlopen, maar ik ga genieten van de weg naar verandering. Ook al blijf ik altijd onzeker, ik ga mijn twijfels even aan de kant zetten en mijn scriptie afmaken. Nog even doorgaan en dan kan ik mezelf musicoloog noemen!
