Marilyn Manson
De donkere dagen van december brengen ons bij een net zo donkere, al dan niet donkerdere, musicus van de maand. De musicus van deze maand is dan ook Brian Hugh Warner, ofwel, Marilyn Manson. Waarschijnlijk heeft iedereen ooit wel eens van hem gehoord en anders is zijn verschijning wel bekend. Zijn voorkomen wordt vaak ook gezien als een belichaming van al het kwade. Nu ga ik niet vertellen dat de, ondertussen 49-jarige, musicus een heilige is, maar hoop ik wel hem van een andere kant te laten zien.
In 1989 zette Marilyn Manson zijn naam op de kaart met de oprichting van Marilyn Manson & The Spooky Kids, samen met Daisy Berkowitz (Scott Daisy Putesky). De muziek (en de representatie hiervan) is het beste te omschrijven als Industrial Rock of Shock Rock, beïnvloed door artiesten namen als Kiss, Alice Cooper, Black Sabbath, Nine Inch Nails en David Bowie. Bowie heeft met name veel invloed gehad op Manson persoonlijk, zo vertelde hij in een eerbetoon aan Bowie in The Rolling Stone, na diens dood, dat hij “has changed [his] life”.
De zangstijl van Manson wordt vaak gezien als one of a kind. Manson maakt gebruik van veel verschillende technieken, waaronder crooning, vocal fry, screaming en growling. Voor het grootste gedeelte valt zijn zangstem onder de categorie bariton maar uit verschillende opnames blijkt dat hij wel een bereik heeft van maar liefst vier octaven (A1 – E6)!
Drie jaar na de oprichting bracht de groep, met hulp van Nine Inch Nails frontman Trent Reznor, hun debut album Portrait of an American Family uit. Hun eerste echt grote succes boekten ze in 1995 met hun cover van Sweet Dreams (Are Made of This) van de Eurythmics op MTV. Anno 2018 heeft de groep dertig singles, tien studioalbums, één live album, één compilatie album, zes video albums, twee EP’s en veertig muziekvideo’s uitgebracht. De bezetting van de groep is door de jaren heen steeds blijven veranderen, op Manson zelf na. De huidige bezetting bestaat uit Tyler Bates op gitaar en Gil Sharone op de drums onder begeleiding van Mansons vocals.
Naast zijn activiteiten bij de groep Marilyn Manson had Manson ook nevenactiviteiten bij andere groepen, zoals tussen 1991 en 1992 bij Satan of Fire. Samen met zijn goede vriend Twiggy Ramirez (Jeordie Osbourne White), richtte hij deze zogenaamd Christelijke groep op, welke death metal muziek gewijd aan Jezus zou spelen. Het plan was “ to infiltrate Christian nightclubs and cause havoc”.
“As a performer, I wanted to be the loudest, most persistent alarm clock I could be. There didn’t seem like any other way to snap society out of its Christianity andm media-inducedcoma.”
Al sinds zijn vroege jeugdjaren heeft Manson een argwaan opgebouwd jegens het geloof, en met name het christendom. Deze argwaan is in de loop van de jaren uitgegroeid tot sterke afkeer, dit heeft dan ook geregeld gezorgd tot aanvaringen met religieuze leiders. Als “The Anti-Christ Superstar” wordt Manson vaak aangezien als “the highest profile Satanist ever”. Geheel onwaar is deze statement daarentegen niet. Toch is er een verschil in de betekenis die velen hebben van het satanisme en het satanisme waar Manson zich mee identificeert, het LaVeyan satanisme. Deze vorm van satanisme vertoont veel gelijkenissen met het algemeen bekende atheïsme en is gebaseerd op onder andere de theorieën van Friedrich Nietzsche en Ayn Rand.
Religie is niet het enige onderwerp dat het zwaar te verduren krijgt in de muziek van Manson. Ook de bekritisering van de algehele Amerikaanse samenleving neemt hij met genoegen op zich. Zo staat het album Mechanical Animals uit 1998 in het teken van het narcisme en consumerisme van de moderne samenleving. In dit album staat het door Manson gespeelde personage, ambigue ‘alien-messias’, Omega centraal. Omega komt naar aarde en wordt door Hollywood leiders omgetoverd tot een entertainment mechanisme. Als een mechanisme en niet meer een individu, raakt Omega uiteindelijk in een existentiële crisis.
Al met al is Marilyn Manson een bijzondere artiest met een bijzonder verhaal. Deze “critic of the world” en zijn ongenuanceerde mening over deze wereld blijven een veel besproken onderwerp, een onderwerp waarover ook veel verschillende meningen zijn. Hoewel ik mij in veel van zijn levensidealen niet kan vinden, vind ik de man en zijn leven fascinerend om te volgen.
