Recensie: Symphonic tribute to Avicii – Noord Nederlands Orkest o.l.v. Dirk Brossé
TRIGGER WARNING: dit artikel gaat in op zelfdoding
20 april 2018. Samen met de andere Hucbaldianen die mee waren op studiereis naar Praag stonden we op het vliegveld om ons klaar te maken voor de reis terug naar Nederland. Plotseling kreeg ik verschillende berichten binnen met het onverwachte, vreselijke nieuws dat de Zweedse DJ en producer Avicii was overleden. Ging dit echt over de 28-jarige Avicii met de vrolijke tropical tunes in zijn nummers? Heeft de Avicii die altijd dansend en genietend achter zijn draaitafels stond zichzelf beroofd van het leven? Ik kon het niet geloven.
Helaas was er niks aan gelogen. Achter de succesvolle DJ hield zich een heel andere Avicii schuil. Tim Bergling, de echte naam van Avicii, kampte al langere tijd met fysieke en mentale gezondheidsklachten. In 2014 kondigde hij aan om al zijn optredens af te lassen vanwege ernstige gezondheidsproblemen, waarna hij in 2016 besloot om helemaal te stoppen met toeren. Hopende hiermee wat meer rust te krijgen bleef hij wel actief als producer. Verslavingen, de roem, zijn gezondheid en de prestatiedruk die hij vanuit zijn management voelde zijn hem uiteindelijk toch te veel geworden. Tim was helemaal op. Op 20 april 2018 ontnam hij zichzelf van het leven om de rust te vinden die hij zo hard heeft verdiend. (Tip: als je meer wil weten over Avicii en zijn verhaal is de documentaire Avicii: True Stories een echte aanrader!)
Als eerbetoon vertolkte het Noord Nederlands Orkest op 6 februari 2020, bijna twee jaar na zijn overlijden, werken van Avicii in een symfonische uitvoering. Toen ik deze uitvoering op het programma van TivoliVredenburg zag verschijnen, wist ik direct dat ik erbij wilde zijn. Naast het feit dat ik het fantastisch vind wanneer klassieke muziek en populaire muziek samenkomen, was ik ook erg benieuwd naar de vormgeving hiervan. Want laten we even eerlijk zijn: dancemuziek is op muziektheoretisch gebied nooit zo ingewikkeld, maar om hetzelfde gevoel over te brengen met een live orkest is toch even andere koek. Alle arrangementen zijn gemaakt door de Belgische componist en dirigent van het NNO Dirk Brossé. Zijn orkest is echter niet onbekend met popmuziekcrossovers -en tributes. The Rolling Stones en Prince kregen eerder al een symfonisch eerbetoon van het NNO. Deze keer was Avicii aan de beurt.
Wat mij direct opviel toen ik in de rij stond om de Grote Zaal te betreden, was het publiek. Kinderen, tieners, (jong)volwassenen, ouderen, iedereen was erbij. Het was absoluut niet het standaard publiek wat je bij een doorsnee klassiek concert tegenkomt. Dit bracht al een grote lach op mijn gezicht: zo’n divers publiek zie je waarschijnlijk niet vaak in de Grote Zaal van TivoliVredenburg. Maar ook de opstelling van het orkest was niet zoals je die bij een doorsnee klassiek orkest ziet. Natuurlijk stonden de stoeltjes klaar voor alle strijkers en blazers en stond het slagwerk hierachter te pronken, maar ook hing aan elk stoeltje een koptelefoon en waren er enkele plaatsen gereserveerd voor een toetsenist, gitarist, drummer en bassist. Het orkest betrad vervolgens het podium onder een luid applaus, zette de koptelefoons op en wachtte geduldig op het startsein van Dirk Brossé. Hij gaf een seintje aan de toetsenist die de eerste track startte op een laptop. Enkele seconden later trapte het orkest af met de single Dear Boy. Een prachtig orkestgeluid met subtiele, elektronische beats en riffs op de achtergrond klonk door de Grote Zaal. Samen met solisten Anneke van Giersbergen en Niels Geusebroek vertolkte het NNO hits zoals Levels, Hey Brother en Wake Me Up. Hoewel één of twee arrangementen voor mijn gevoel een beetje incompleet waren, sloeg Dirk Brossé met het overgrote deel wel de spijker op zijn kop. Met de juiste hoeveelheid elektronische samples weet hij toch het imposante orkest de hoofdrol te laten spelen.
Toch waren het niet de arrangementen van tracks van Avicii die mij het meeste kippenvel bezorgden. Op gegeven moment nam Dirk Brossé de microfoon en vertelde hij over Avicii. Hoe hij als muzikant was, wat zijn plotselinge overlijden met hem als componist deed. Brossé vertelde dat het hem inspireerde om een in memoriam te componeren, opgedragen aan alle personen die een einde aan hun leven hebben gemaakt. We hoorden een rustig lied, zonder beats, zang of andere samples. Dat greep mij toch even bij de keel. Ik was sprakeloos. “Avicii’s gigantische wereldsucces bleek een sluipmoordenaar. Hij was op, hij wilde rust. Eeuwige rust,” zei Brossé voorafgaand. Dat mocht ik als toeschouwer gedurende het stuk ook even ervaren.
Na het indrukwekkende in memoriam hervatte het NNO de hits van Avicii. Niels Geusebroek sprak de zaal toe: “Als jullie denken dat we hier bij een klassiek concert zijn dan zitten jullie fout. En dat betekent dat er ook zeker gedanst mag worden!” Het leek alsof hij de verlossende woorden sprak waar de zaal op zat te wachten. Het orkest zette het volgende nummer in en driekwart van de zaal sprong direct op. Het o zo diverse publiek stond ineens te dansen. In de Grote Zaal. In TivoliVredenburg. Dat was voor mij wel de kers op de taart voor de hele avond. Een uitverkochte zaal stond te genieten van de meester van de melodie, Avicii. Ik was aanvankelijk misschien wat sceptisch over de arrangementen, maar Dirk Brossé heeft het samen met het orkest en de solisten toch weten over te brengen. Als jarenlange fan van Avicii durf ik zeker te zeggen dat hij hiermee een waardig eerbetoon heeft gekregen.
