Column #105: Ik ben thuis

Team/Familie Xtina. V.l.n.r. Janna Sprong, Romy Holman, Madelief La Vos, Hannah Pardede, Ezra Dekker, Marjolein Scheltens en Jaime Marreiros Freitas

Dit is een hele speciale editie van de Sitecolumn! Kersverse eerstejaars Janna Sprong vertelt samen met haar intromentor Ezra Dekker over het afgelopen introkamp.

Janna

Als eerste verzamelden we op Amersfoort Centraal en waren het de meest ongezellige momenten van het hele introkamp. Niemand praatte met elkaar en er hing een nerveuze sfeer rond.

In de bus naar het terrein toe was het al een stuk gezelliger: we moesten met +/-25 mensen en bagage ineengedrukt de bus in. Langzaamaan raakten mensen aan de praat en bleek dat iedereen er toch wel héél erg veel zin in had. Nadat we waren aangekomen kregen we de algemene indeling en activiteiten.

Daarna begon het gedoe met dit zooitje ongeregeld al 🙂

We gingen in een kring staan en met de klok mee een (werk)woord met de beginletter van je naam en je naam vertellen, met een “danspasje”. Bij iedere volgende herhaalden we alle voorgaande en het werd totale chaos. Beginnend bij “Roepen met Romy” gingen we naar “Joelende Janna”, “Potverdomme Pieter”, “Español Esmée” en zo door. Het herhaalde zich zeker vijf keer gedurende het kamp, steeds in een andere volgorde. Gelukkig ken ik nu wel al mijn klasgenootjes al (plus hun woord en danspasje :p).

De rest van de middag/avond hebben we kennisgemaakt in onze mentorgroepjes (ik had Ezra, die tijdens het kamp Tante Tin is gedoopt) en een begin gemaakt aan De Grote Opdracht: Sterrenstof ombouwen tot de stijl van de door de mentor uitgekozen artiest/band en dit opvoeren tijdens de bonte avond op dinsdag.

(fun fact: als kennismaking had iedereen in ons groepje hun favoriete videoclip gestuurd en liet Justin ons raden welke clip bij wie hoort. Ik had een nummer van 10 min waar iedereen zich doorheen moest vechten…)

In de avond zaten we allemaal rond het kampvuur en ging Reimer met een straalbezopen kop en schorre stem iedereen een sprookje voorlezen, inclusief gekke stemmetjes. Het was geweldig.

Dinsdag begonnen we rustig aan, als de definitie van rustig “lekker in je slaapzakje liggen, totdat je muziek in de verte hoort, je deur wordt opengesmeten en Guten Morgen Sonnenschein muziek in je kamer wordt geblast” is.

Na het ontbijt startten we het muzikale vijf-en-een-halfkamp. In de groepjes verzamelden we punten en de eindstand was meteen ook de opruimlijst voor de laatste dag: eerste plek kreeg de eetzaal en leidingslaapzaal, tweede plek de andere vier slaapzalen, derde plek keuken en laatste afwas en als je op de vierde plek eindigde, mocht je lekker wc’s en douches schrobben 🙁

Tijdens de bonte avond realiseerde ik me dat ik me nog nooit zo heb thuis gevoeld tussen een groep mensen als dat ik toen deed. Meteen na de eerste dag voelde ik me volledig geaccepteerd en kon ik met iedereen lekker praten over de raarste dingen, zonder dat het geforceerd voelde.

Op woensdag begonnen we met een half uur durende meditatie…met een bladblazer op de achtergrond…een belevenis was het zeker. We rondden het vijf-en-een-halfkamp af en maakten kennis met een aantal ouderejaars tijdens de barbecue.

Rond 23:00 uur zei ik tegen mezelf: “Misschien moet je zo naar bed, dan ben je morgen fit genoeg om door heel Utrecht te wandelen”. Plottwist; ik sliep pas rond 4:00 uur. Ik ging wel terug naar binnen rond half twaalf, maar toen bedachten een paar anderen dat het een goed idee was om met muziek te gaan dansen in een slaapzaal. Later gingen we naar de eetzaal om de danceparty door te zetten. We begonnen bij Shake It Off maar gingen door met de kabouterdans, Follow the Leader, Cha Cha Slide en Let It Go. Uiteindelijk heb ik nog om 2:30 zitten hakken op I Wanna See A Rainbow High In the Sky.

Toen we uitgeput raakten en de muziek zachter zetten, kwam de politie langs om te zeggen dat we een beetje stiller moesten doen… whoopsies

Gelukkig kwamen we er vanaf met een waarschuwing.

De dag erna heb ik me om 8:30 uur uit bed gehesen, slaapdronken en al. Na twee bakken koffie en koud water op mijn gezicht hebben we met z’n allen opgeruimd. Gelukkig was ons team, Familie Christina, tweede geworden met de puntenrace en hoefden we alleen de slaapzalen te vegen.

We moesten toch nog de dag doorkomen, en hoe beter dan een speurtocht door het centrum van Utrecht en een beklimming van de Dom :D. Terwijl we in groepjes van twee of drie mensen rondliepen, waren Ezra en Esmée rond de binnenstad aan het sluipen om ons te fotograferen. Door op de foto te gaan met bezienswaardigheden verdienden we punten, maar als er een foto van je werd genomen waar je duidelijk in zicht was kreeg je min vijf strafpunten.

We hebben nog een hele Dom beklommen (zie: gesjokt) en stilletjes rapten we allemaal Sterrenstof in het trappenhuis.

Toen was het alweer tijd om afscheid te nemen. Iedereen weer in een stampvolle bus met onze zooi, min de leiding die ons met alle liefde uitzwaaiden. Pieter en Lex rende nog een heel stuk met de bus mee, ik kon wel janken.

Al met al moet ik zeggen dat dit echt een geweldig introkamp was, sowieso veel beter dan, bijvoorbeeld, een economie of rechten introkamp.

Ik zou een moord plegen om dit opnieuw te kunnen doen.

Ezra

Ik denk dat het introkamp van 2021 zomaar eens het meest bijzondere kamp kan zijn dat Hucbald ooit heeft georganiseerd. De eenentwintig die mee waren zagen elkaar voor de eerste keer, maar voor de tien begeleiders was dit ook een introkamp. Ik heb extreem genoten van de spellen die ik heb gespeeld en het fanatisme van mijn lieve familie Xtina. Toch kon ik het niet laten af en toe een traantje weg te pinken bij het idee dat het voor ons als tweedejaars ook een eerste kennismaking was. Alsof we nu pas echt gingen studeren. Keten in de slaapzaal tot 5 uur ’s ochtends om vervolgens dansend wakker worden te worden om 8 uur (en dat mis ik heel erg!). Het was echt een belevenis. Chaotisch met weinig slaap, maar zo ontzettend gezellig en fijn: Zoals het zou moeten zijn.