Afgelopen vrijdag 17 maart vond in de Doelen te Rotterdam een concert plaats met een ietwat opmerkelijk programma in deze tijden: het programma was volledig Russisch. Daarmee bedoel ik te zeggen dat de componisten dus stuk voor stuk Russen waren.
Het concert begon met een inventief stukje muziek van Sofia Goebaidoelina, een vrouwelijke componist. Het stuk zat vol met snerpende dissonanten maar dit stoorde niet door het inventief spel tussen de verschillende instrumenten. Alsof een bal werd doorgespeeld tussen de verschillende instrumenten van het orkest. Het werk vroeg ook om een wat dunnere bezetting, wat het werk recht deed. De muziek werd zo heel transparant – precies het karakter wat Goebaidoelina denk ik voor ogen had.
Het programma werd vervolgd met het Eerste vioolconcert van Prokofiev, waar ik om eerlijk te zijn niet veel van begreep. Het hielp natuurlijk niet mee dat ik slecht had geslapen en moeilijk mijn ogen kon ophouden tijdens het concert. Ik kan er dus helaas weinig over zeggen.
Het laatste werk, Rachmaninoff’s Tweede Symfonie, slaagde er gelukkig nog in om me af en toe wakker te schudden, met dank aan de climaxen die Rachmaninoff verwerkte in zijn muziek. Ik vond het erg jammer dat ik het concert niet met volle teugen heb mee kunnen maken.
Wat er ook nog bij kwam kijken dat ik een hele ongunstige plek had ten opzichte van het orkest. Ik zat er namelijk te ver van af om het echt goed mee te krijgen. Twee keer jammer dus: doodmoe en een slechte plaats.
Al met al kan ik concluderen dat er met het orkest of met de muziek niets mis was: ik was zelf gewoon kei en keimoe (wat natuurlijk wel eens kan gebeuren).
Deze recensie is dus niet helemaal geworden wat ik ervan verwacht had. Gelukkig hebben jullie in ieder geval mijn gedachten over het eerste werk. Toen was ik natuurlijk ook nog het meest fris in mijn hoofd van de hele avond.
