Ik ben iemand die snel ontevreden is en geërgerd raakt. Niet alleen met andere mensen, maar ook met mezelf of met situaties, objecten, problemen et cetera. Mijn familie vertelt me altijd dat ik op mijn Oma lijk. Of ze dit als compliment bedoelen? Half. Mijn Oma is namelijk geen fragiele dame op leeftijd die je moet helpen met de straat oversteken. Mijn Oma is een dame met ongeduld voor inefficiënt gedrag en een mening die ze graag doorvoert, en volgens mij is ze altijd al zo geweest. Het beste voorbeeld hiervan vind ik dat ze het absoluut niet toelaat als mensen door haar heen praten. Als mijn Opa dit waagt, stopt ze het gesprek en kijkt ze hem aan met een blik waarvan ik spontaan rillingen krijg. Dit alles terzijde blijft ze ook gewoon een Oma, en daarbij natuurlijk ook een moeder. Ze kan misschien wel wat opmerkingen maken over dat je je keuken beter schoon moet maken, maar vervolgens is ze de eerste die klaarstaat om je afwas te doen. Ze kan misschien wat hard uit de hoek komen, maar je ziet de blijdschap in haar ogen als de hele familie gezellig aan het kletsen is. Kortom, boven alles is ze een uiterst zorgzame vrouw die altijd de beste bedoelingen heeft.
Ik zie veel van mezelf in haar terug en geef mijn familie geen ongelijk. Ik heb wel altijd het idee dat als mijn Oma geen vrouw was geweest mensen haar niet ongeduldig, hard of intimiderend genoemd zouden hebben. Van mannen wordt nou niet per se verwacht dat ze warm, zorgzaam of geduldig zijn; een man die vergelijkbaar gedrag als mijn Oma vertoont wordt in mijn ervaring vaker beschreven als autoritair, leidinggevend of (en deze irriteert mijn ziel) eerlijk. Wanneer we ons een man voorstellen met dezelfde bijvoeglijke naamwoorden als mijn Oma, wordt dit al snel een agressieve en gemene man. Mijn Oma is veel dingen maar agressief en gemeen helemaal niet.
Waarom is onze tolerantie voor mannen, die direct en hard zijn, zoveel hoger dan voor vrouwen? Waarom wordt verwacht dat mannen zich zo gedragen? Mannen die ook maar een beetje gevoelig en zorgzaam gedrag vertonen worden eigenlijk gelijk op een voetstuk gezet door onze samenleving. Een vader die zijn kinderen opvoedt, een man die geeft om de gevoelens van anderen, en een jongen die opkomt voor zijn vrienden en goede manieren heeft – Klinkt echt als een droomman! En als je nu overal de vrouwelijke versie invult? Dat gedrag wordt al van ze verwacht. Wat kan ik zeggen, the bar is in the basement.
In mijn leven ben ik vaker een bitch genoemd dan ik kan tellen, meestal omdat ik mijn eigen mening tegen die van een man doorvoerde. Schrik niet lieve vriendjes: hiermee wil ik niet zeggen dat mannen echt verschrikkelijk zijn en dat vrouwen beter zijn. Het is voor zowel mannen als vrouwen beter als we mannen niet meer infantiliseren en vrouwen de ruimte geven om hun stem te gebruiken, zonder een bitch genoemd te worden.
Ik vind het een eer om op mijn Oma te lijken.
