Vorige week zondag had het in de nacht en ochtend gesneeuwd. Gelukkig was ik zo laat in de nacht nog wakker en deed ik gauw mijn raam open om de sneeuw te kunnen bewonderen. Maar helaas – als het sneeuwt, betekent het ook dat het koud is. Dus toen ik die frisse wind voelde, dacht ik meteen van: “ach gadver, wat is het koud.” Direct daarna dacht ik wel van: “Hey, waarom denk jij dat meteen? Heb jij ooit wel geprobeerd de kou te waarderen?” Dat had ik nog nooit geprobeerd, dus het was besloten: ik deed mijn jas en (hand)schoenen aan, en ging naar buiten.
Volledig verwonderd door de sneeuw vergat ik echter eventjes waarom ik naar buiten was gegaan. Alles ziet er zo mooi uit als het lichtjes bedekt is met een laagje zachte, fijne sneeuw. En het was zo stil daarbuiten! Ach ja, het was ook half vier ’s nachts, maar dan nog. Sneeuw staat er wel bekend om dat het geluiddempend werkt, waardoor alles net wat minder hard klinkt. Daarom vind ik sneeuw ook zo fijn. Het maakt al het harde geluid om je heen net wat zachter voor je, zodat de wereld (vooral met hoe die nu is) net wat makkelijker te verdragen is.
Maar dus, na mijn kleine tien minuten van het bewonderen van de sneeuw, ging ik me richten op de kou die in de lucht zat. Die verdomde kou. Eigenlijk gaf ik het na een halve minuut al op om de kou te gaan waarderen. Wat is het nut ervan? De wind voelt hard aan, je oren doen pijn en je krijgt telkens zo een nare rilling over je rug, hoe kan iemand ooit de kou leuk vinden? Het is niet voor niks dat je spieren gaan trillen om jezelf juist warm te houden, zo heftig dat je knikkende knieën of klappertanden krijgt. Wat je wel daartegen kan doen, is bewegen. Zorg dat je lichaam warm wordt door te lopen, te rennen of te sporten. Al is het maar een stap of twee, beweging zorgt ervoor dat je het lekker warm krijgt (en misschien gaan dan zelfs de klappertanden en knikkende knieën weg)! Toen ik dat zelf deed, daar midden in de kou, voelde ik me al stukken beter, en waren de rillingen zo goed als weg. Ik begon zelfs een beetje plezier te hebben (maar dan vooral dankzij de sneeuw). Dit was helaas wel een uitzondering. Meestal wil ik eigenlijk meteen weer terug naar binnen, de warmte in. Maar soms, soms kan dat niet. Dan zit je vast. En wat moet je dan? Je kan niet blijven rennen en rennen, uiteindelijk raakt je energie op en kan je het zelfs nóg kouder krijgen. Als je dat punt hebt bereikt, zit er eigenlijk maar één ding op: praten. En dit kan met wie je maar wil: vrienden, familie of iemand anders als je je daar comfortabeler bij voelt. Een fijn gesprek kan je altijd wat warmte geven, en zo niet, dan kan een knuffel dat wel.
Waarschijnlijk heb je nu wel al door dat dit niet alleen maar gaat over het koud hebben. Soms kan het niet anders dat je je niet goed voelt. Ik hoop dat je weet dat dat dan ook niet erg is, maar ook dat je je niet zo koud hoeft te voelen als je je nu voelt. Zet die stappen! Zoek je vrienden en familie op! Vooral tijdens deze koude winterdagen, waar je misschien liever thuis in bed blijft, is het belangrijk om eropuit te gaan en leuke dingen te gaan doen. Ook buiten de feestdagen om! Oh, en het allerbelangrijkste: als je vastzit in de kou, blijf om je heen kijken. Dan weet je zeker dat je de sneeuw niet mist!
Zorg goed voor jezelf en voor anderen deze dagen. Onthoud, de warmte die je aan anderen geeft, krijg je altijd terug. Samen is altijd beter dan alleen!
Gr. Siebe 🙂
