Het nieuwe blok is begonnen en voor veel studenten betekent dat één ding: eindelijk zijn die tijdvreters van tentamens en deadlines voorbij. De avonden zijn weer gezellig en onze geliefde Poema komt weer tot leven! Of je het de ‘Poem’, ‘Poemaandag’ of simpelweg ‘de Poema’ noemt, deze nachtclub liggende in hartje Utrecht kan je als student niet ontkomen zijn.
Nu ben ik groot fan (en tegelijk hater) van de Poema, waarna de innerlijke historicus in mij zich afvroeg: Waar komt de Poema vandaan? Wat is het verhaal achter deze nachtclub en zijn muziek én waarom is deze nachtclub zo geliefd bij de Utrechtse studenten? Laat me je meenemen op een kleine reis door de tijd opzoek naar de geschiedenis van de Poema.
Wat is de poema?
Eigenlijk een schande dat ik dit uit moet leggen, maar voor de nieuwkomers in Utrecht: Poema is een ondergrondse nachtclub aan de Drieharingenstraat, vlakbij het Vredenburg. Op maandag (en tegenwoordig ook dinsdag) organiseert de Poema een speciale studentennacht, beter bekend als de beruchte ‘Poemaandag’, waarbij studenten gratis naar binnen kunnen. Als je er nog nooit bent geweest heb ik een mooie beschrijving van een ervaringsdeskundige: ‘’De poema is zoeter dan honing, zuurder dan een citroen: De poema is een zure mat.’’ (interpreteer dit hoe je wilt).
Hoe dan ook, je bezoekt de Poema niet om een muzikaal spektakel te bewonderen. Naar mijn ervaring heb ik een aantal drankjes nodig wil ik het ongemak omzetten in plezier. Over het algemeen is de muziek in de poema niet veel anders dan in andere clubs: een vleugje Roxy Dekker hier, wat ABBA daar, en tegen het einde van de nacht vaak een stevige dosis droge techno. En als de geluidsman helemaal losgaat lijkt het alsof er een aardbeving van 8 op de schaal van richter plaatsvindt. Daarnaast huurt de Poema regelmatig live artiesten in die verzoeknummers spelen en zo kun je zelfs genieten van jouw favoriete nummers, die soms onbewust in een net wat andere toonsoort uitgevoerd worden, om het lief te verwoorden.
Nachtclubgeschiedenis geschreven!
Volgens de website van de Poema is de nachtclub “al 50 jaar de bekende ondergrondse discotheek van hartje Utrecht,” maar als ik een interview van VPRO 3voor12 mag geloven is de club ergens begin september 2004 opgericht. Echter, voor 50 jaar hebben er verschillende dance- en nachtclubs zich gevestigd in het ondergrondse pand aan de Drieharingenstraat. Dans fabriek, Cafe Brussels, of de Inhof zijn de namen waaronder je ouders, je leraar, je oom of tante de club misschien nog wel kennen.
Bij de Dansfabriek ging het er zo heftig aan toe dat de politie geregeld moest komen opdraven om verhitte ruzies te doven. De Dansfabriek diende namelijk als een inlooptent waar herrieschoppers aan het eind van de avond volledig los konden gaan. Dat de Drieharingenstraat een rijke geschiedenis heeft aan feestjes en herrieschoppers blijkt uit een fragment van het Utrechtsch Nieuwsblad van 27 maart 1950.
Al sinds de jaren vijftig was het lit.
De neergang van de Dansfabriek maakte de weg vrij voor de Poema om het stokje over te nemen. Door een entreeprijs te vragen ging de Poema onrustige bezoekers uit de weg, waardoor de sfeer weer gezellig kon worden voor studenten. Ondanks deze drempel bleef de Poema een groot succes en won de nachtclub zelfs een Gouden Kabouter, een soort Oscar binnen de uitgaanscene, voor de ‘Beste nieuwe club’.
Al met al, Utrecht is Utrecht niet zonder de Poema. Welke naam de ondergrondse zweetkleder ook mag hebben, de Utrechtse studenten weten waar ze terecht kunnen om hun studentenprobleempjes weg te dansen. Ik kan vooral niet wachten om mijn eerste Poemaandag van dit blok weer te beleven!
