In 1941 besloot een groep muziekwetenschapstudenten, waaronder Hélène Nolthenius (1920–2000) en Nancy van der Elst (1919-2017), een dispuut op te richten. Ze noemden het naar de monnik Pseudo-Hucbald van St. Amand (ca. 850–930, hoe het zat met dat ‘pseudo’ kon ook mevrouw Van der Elst helaas niet vertellen), die enkele van de vroegst bekende muziektheoretische geschriften uit de Lage Landen naliet en dus een geschikte naamgever voor de vereniging werd bevonden.
Hélène Nolthenius schreef de tekst voor een officieel Hucbaldmotet dat door Nancy van der Elst van muziek werd voorzien. De cantus firmus bestond uit het solmisatiemotief ut-la-sol-mi-la-ut-si-la (“Hucbald Gloria Musica”). Na college zongen de studenten onderling polyfonie en gregoriaans en eens in de maand werden er dispuutbijeenkomsten georganiseerd. De studenten hadden een taakverdeling voor het lezen van onder andere de nieuwste boeken en artikelen en bespraken deze met elkaar.
In de loop der jaren heeft Hucbald zich ontwikkeld tot een moderne studievereniging. Vandaag de dag houdt Hucbald zich bezig met het organiseren van o.a. lezingen, feesten, gala’s, borrels, concertbezoeken, een studiereis, excursies, introducties, workshops en een koorproject. Ook verzendt de vereniging elke twee weken een digitale nieuwsbrief en verzorgt Hucbald de boekverkoop voor muziekwetenschapstudenten. Hucbald is ‘zusje’ van A-Eskwadraat (wiskunde, natuurkunde en informatica), Alias (taal- en cultuurstudies) en FUF (wijsbegeerte).