Recensie Qmusic Top 40 Awards
Afgelopen vrijdag 3 februari 2023 ben ik naar de Qmusic Top 40 Awards geweest in de RTM stage van Ahoy Rotterdam. Een show waar ik zelf al graag naartoe wilde, vanwege zowel Qmusic (mijn favoriete radiostation) als alle artiesten die op de line-up stonden. Echter, kaarten bleken prijzig en ik had besloten deze keer toch even te sparen voor andere concerten in plaats van de award show. Totdat ik tickets voor de show won! Staanplaatsen nog wel, waar ik altijd erg fan van ben, omdat ik het leuk vind om een concert zo dichtbij mogelijk te beleven. Je kunt je dan ook wel voorstellen dat mijn enthousiasme waarmee ik naar de show ging erg groot was, en het stelde niet teleur. Sterker nog, inmiddels vind ik het de reguliere ticketprijs zeker waard.
Bij binnenkomst was het gelijk een groot feest. Het voelde een beetje als een mini versie van De Vrienden Van Amstel hoe ik me dat voorstel. De goede vibe en het feestgevoel kwam vooral voort vanuit het voorprogramma: Q-dj’s Menno Barreveld en Wim van Helden die een leuke set aan het draaien waren met wat foute party elementen. Voordat je de zaal in ging was er grote drukte bij de rode loper en speciale photobooths die speciaal voor het event waren opgezet. ING was hoofdsponsor van de Q Top 40 Awards en ook dat werd groots promoot, het evenement was echt een happening.
Qua drukte op de vloer viel het erg mee. Het was wel even zoeken naar een goed plekje waar je het podium ook duidelijk kon zien, maar ruimte om te dansen was er ondanks de drukte genoeg. Ik stond uiteindelijk vrij vooraan en vanaf daar vlak voor de DJ’s en ook de andere optredens waren goed te zien door de vormgeving van het podium. Het liep namelijk in een soort V, waardoor je op een gegeven moment erg dichtbij, tussen de artiesten staat, erg gaaf vormgegeven! Het enige wat ik vanaf mijn staanplaats minder goed kon zien, waren de plekken waar de awards uitgereikt werden.
Hoewel de show voornamelijk zou moeten draaien om dé Top 40 Awards van Nederland, met daartussen gastoptredens, voelde het eerder als andersom. Het aantal optredens was aanzienlijk meer dan de awards die uitgereikt werden. Tijdens een uitreikmoment werden er ook nog meerdere awards tegelijkertijd uitgereikt, dit had wat mij betreft wat beter verdeeld kunnen worden. Ik klaag zeker niet over het aantal optredens en de lengte daarvan, maar het voelde meer als een minifestival met awards tussendoor, dan hoe het andersom geadverteerd wordt.
De show werd geopend door Armin van Buuren en afgesloten door Kris Kross Amsterdam. Beide twee energieke DJ-acts waar het publiek voor uit zijn dak gaat, goede keuze dus. Ook Suzan & Freek deden het erg goed bij het publiek. Zij hadden met vier nummers een van de langere podiumtijden en omdat zij zo geliefd bleken bij het publiek, voelde het bijna alsof ik bij een concert van hen aanwezig was. Ze maakten goed contact met de toeschouwers dus voor mij geen wonder dat zij de award voor Beste Live Act Nationaal binnengesleept hebben. Het optreden van Suzan & Freek zat net als FLEMMING, Duncan Laurence en de Britse Tom Grennan wat meer aan het eind van de show. Je kon daarmee echt een flow merken in de show: van knallend begin en einde naar de minder bekende/geliefde artiesten in de eerste helft. Zo vond ik Becky Hill zelf een beetje matig; haar optredens pakte het publiek niet lekker mee, ze maakte geen contact en het dansen zag er nogal energieloos uit. Een grote tegenstelling met Davina Michelle, die direct na Armin van Buuren optrad. Big shoes to fill, maar ze deed het heel goed. Om eerlijk te zijn ben ik geen fan van Davina, maar ze wist er wel echt een show van het maken en het publiek juist wél mee te nemen, erg belangrijk bij zo’n show als de Top 40 Awards waar waarschijnlijk niet iedereen voor elke artiest komt.
De algemene staging van het podium en de schermen was groots aangepakt. De show werd ook gefilmd en was live mee te kijken en het was erg leuk om te zien hoe er met dat camerawerk gespeeld werd. Wellicht was dit voor sommigen juist ook afleidend wanneer er een cameraman mee liep met de artiest op het podium, maar ik vond deze behind the scenes look juist interessant.
Awards werden afwisselend gepresenteerd door DJ’s van Qmusic of bekende Nederlanders. Laten we het er op houden dat de een dat beter en soepeler aanpakt dan de ander, hetzelfde geldt voor degenen die de awards in ontvangst kwamen nemen. Over het algemeen in ieder geval geen dingen waar het publiek collectief om aan het zuchten was, dus dat lijkt me ook een grote opluchting voor de productie.
De presentatie door Domien Verschuuren was adequaat en hij bracht het leuk naar de camera, contact met het live-publiek zocht hij wat minder op. Voor dé presentator van de show had hij toch wat vaker zijn gezicht mogen laten zien om tussendoor optredens aan te kondigen, want soms was het ook niet helemaal duidelijk hoe veel optredens er zouden komen en hoe lang deze zouden duren, voordat er weer een award uitgereikt zou worden.
Na de show werd er meteen reclame gemaakt voor de volgende Qmusic Top 40 Awards, exact één jaar later op 3 februari 2024. Een beetje vroeg om nu al tickets te kopen, maar ik weet wel zeker dat het de moeite waard zal zijn als de show net zo wordt geproduceerd als dit jaar!
Door Mandy Heijligers
