In deze super gloednieuwe rubriek praat een Hucbaldiaan over iets waar ze dankbaar voor zijn! Deze artikelen zijn relatief kort (zo’n 200 woorden), zodat dit positieve stukje van de Hucbaldwebsite super toegankelijk en snel te lezen is. Deze keer trapt Meike het af: dankbaar voor haar eigen bed.
Pas als ik een tijdje niet thuis ben, bedenk ik me pas hoe blij ik eigenlijk wel niet ben met mijn eigen bed. Het is niet het meest luxe, zachtste bed wat er is – helemaal niet eigenlijk: ik heb twee verschillende kussens (één te dun, één te dik) waar ik me enorm aan kan ergeren en door het aanschaffen van een matrastopper (die ik niet heb) zou het wegzak-gehalte, waar ik altijd enorm van houdt, exponentieel stijgen – maar er is geen bed als die van mij. Omringt door een gordijn en een kast lig ik altijd verscholen in mijn eigen, afgelegen plekje. Na deze week in Berlijn te zijn geweest (en ontzettend slecht te hebben geslapen door de harde, oncomfortabele bedden met vervelende kussens in een kamer met drie anderen) was mezelf in mijn eigen bedje laten vallen een ontzettende verademing. Wat is het toch eigenlijk fijn om precies te weten hoe zwaar mijn deken voelt en hoe ik mijn twee verschillende kussens moet positioneren, zodat ze stiekem toch nog best lekker kunnen liggen en ik optimaal gebruik kan maken van de niet optimale situatie. Dat neemt niet af van de waanzinnig fijne bedden die andere mensen of accommodaties hebben, totaal niet! Maar dat vertrouwde gevoel van na een lange dag in je eigen bed kruipen, vindt je nergens.
